KNGF | KNGF in testament - lees het verhaal van Margaret

'Ik zie niets, maar houd alles in de gaten.' Schaterlachend en met een knipoog zet Margaret zichzelf in die ene zin duidelijk neer. Een onafhankelijke dame, met humor en een positieve levensinstelling, ondanks haar visuele beperking. Dertig jaar geleden is Margaret plotseling blind geworden door een bacterie die de oogzenuw onder druk heeft gezet. Ze was toen acht maanden zwanger van haar tweede kind. Het begon met een grieperig gevoel, het zicht in haar ogen verdween binnen enkele uren. Na vijf dagen is de bevalling opgewekt, werd haar kind gezond geboren en kreeg Margaret medicatie om de infectie te stoppen. 'Het verdriet om mijn plotselinge blindheid en de verwerking daarvan is pas later gekomen. Ik had een pasgeboren baby en een peuter van anderhalf. Er wordt me vaak gevraagd of het went om niets te zien. In zekere zin wel, want ik vergeet het soms. Tot ik weer ergens tegenaan bots en met een bult op mijn hoofd zit.'

Een eigen wil

Een paar maanden nadat Margaret blind werd, kwam ze via haar revalidatiecentrum in contact met KNGF Geleidehonden. 'Tijdens een informatieavond ben ik een stukje met een geleidehond gaan lopen. Wat een verschil met het wandelen met een blindenstok. Ik was net een beetje gewend om me op die manier te oriënteren en ineens kon ik gewoon achter een hond aan, heerlijk.' Margaret maakte meteen haar belangstelling kenbaar aan KNGF Geleidehonden. 'Ik was benieuwd of het mogelijk was een geleidehond op te nemen in ons gezin, met twee kleine kinderen en al een hond in huis. Dat was geen enkel probleem en in maart 1993 verwelkomde ik Eve, een zwart labrador teefje. Het was wel even wennen, soms had deze dame een eigen wil. In plaats van rechtdoor over de stoep, leidde ze mij bijvoorbeeld naar de overkant van de straat als daar iemand aan het grasmaaien was. Ik kan overigens hartelijk lachen om dit soort incidentjes. Zeker omdat Eve altijd hard voor me werkte en me overal veilig naar toe loodste.'

Werklust

Margaret gebruikt haar geleidehonden vrij intensief. Vroeger bracht ze er de kinderen mee naar de peuterspeelzaal en school, later ging ze zelf naar opleidingen, werk en de winkels. 'De honden geven me vrijheid en onafhankelijkheid. Met een geleidehond sta ik op eigen benen. Met een stok wil ik nog wel eens obstakels missen, toch een lantaarnpaal schampen of tegen een auto lopen. Dat maakt het lopen onrustig en vraagt veel concentratie. Op straat is mijn geleidehond een en al werklust, daar houdt hij de hoogte van twee meter in de gaten en een breedte van anderhalve meter. Hij zorgt dat we obstakels vermijden, zoals fietsen, containers, openstaande portieren, kleppen van auto’s.

De honden geven me vrijheid en onafhankelijkheid

Margaret

Mijn hond zorgt ook dat we veilig oversteken. Zodra we de voordeur uitlopen, geef ik aan of we links of rechts gaan. Ik moet het stratenplan in mijn hoofd hebben en de route bepalen.' Thuis, zonder tuig om, zijn de geleidehonden gewoon huishonden en helpen ze Margaret niet. Lachend vertelt ze: 'Ja, van de wal in de sloot door mijn schoenen te jatten, met een plumeau aan de haal te gaan en kuilen te graven in de tuin.'

Perfecte mix

Een geleidehond gaat met pensioen op de leeftijd van ongeveer acht à negen jaar. Na Eve kwam Thirza bij Margaret: 'Die noemde ik mijn Walt Disneyhond: een golden retriever met van die lange wimpers. Echt een meisje. Weer negen jaar later kwam Falco, een golden retriever reu. Hij was de leverancier van mijn dagelijkse glimlach. Falco zat vol apenstreken. Had ik net een schone handdoek en theedoek opgehangen en wilde ik mijn handen afdrogen, hing er niets. Als ik Falco dan riep, kwam hij aangetrippeld met de handdoek in zijn bek. Ik kan dit soort kattenkwaad wel waarderen. Hij was voor mij de perfecte mix tussen een huishond met humor en een gedreven geleidehond. Een week voor zijn zevende verjaardag is hij met een gesprongen harttumor in mijn armen gestorven. Na negen maanden wachten kwam Ubby, een zoete, lieve en brave hond.'

Uster is een goede geleidehond én een pretletter

Margaret

Ubby geniet nu van haar welverdiende pensioen, bij Margaret en haar tweede echtgenoot Edwin. Sinds het voorjaar van 2018 woont ook Uster bij hen: 'Dat is een goede geleidehond én een pretletter. Voor mij de perfecte mix. Ik heb Ubby geleerd dat ze niet meer voor me hoeft te werken, zij draagt een riem en geen tuigje. Dat is voor Uster. Ik doe als enige het tuig om en vanaf dat moment luistert de hond naar mij. Edwin negeert de hond, hoe hard hij ook kwispelt. Door zo duidelijk te zijn, weet Uster waar hij aan toe is en houdt zich keurig koest. Laatst liep ik naar de markt en kwam een mevrouw me al pratend tegen Uster tegemoet: ‘Jij moet aan het werk hè. Je mag niet met mij in contact komen.’

Ik ben onder de indruk van hoe de hond mijn vrouw helpt

Edwin

Toen ze langs me liep antwoorde ik: 'Het is al twee keer gebeurd mevrouw: u praat tegen hem en kijkt naar hem. Maar nu ik u toch spreek, is dit de weg naar de markt?'

Wensen vastgelegd

Eens in de zoveel tijd denken Margaret en Edwin na over hun testament: zijn er zaken die ze willen wijzigen? Margaret: 'De laatste keer dat we daarmee bezig waren, hebben we nagedacht over wie onze executeur zou kunnen zijn. We ontdekten dat je die taak kunt neerleggen bij KNGF Geleidehonden. Dat een deel van onze nalatenschap naar dit prachtige goede doel zou gaan, hadden we al besproken. Daarover was bij ons allebei geen enkele twijfel.' Edwin vult haar aan: 'Dat we hier samen voor hebben gekozen, voelt ook voor mij heel goed. Ik heb zelf geen kinderen. In ons testament hebben we aangegeven wat naar de kinderen van Margaret gaat en wat voor KNGF Geleidehonden is. Ik heb inmiddels drie honden meegemaakt. Nog altijd ben ik onder de indruk van wat de honden doen en hoe ze mijn vrouw helpen.' Margaret en Edwin zijn samen in gesprek gegaan met KNGF Geleidehonden, al hun wensen zijn besproken en vastgelegd. Margaret besluit: 'Wij stellen hen wat in het vooruitzicht, dat is fijn. Elk type hulphond dat ze opleiden is subliem, dus wat ons betreft mag KNGF Geleidehonden zelf bepalen waar het geld op dat moment naar toe gaat. Dat willen wij niet aan banden leggen. Doe er baanbrekend werk mee en maak er andere mensen net zo blij mee als ik al deze jaren al ben. Dat gun ik iedereen die een hulphond nodig heeft.'

Interview verschenen in special Nalaten in KRO Magazine, NCRV gids en Avrobode.
Tekst: Yvonne Brok
Fotografie: Natasja Noordervliet

Margaret in tv-programma De Nalatenschap

In de tv-serie De Nalatenschap gaan we op zoek naar de persoonlijke verhalen die schuilgaan achter de keuze om na te laten aan een goed doel. In 2021 vertelde Margaret haar verhaal, de aflevering is uitgezonden op 4 december om 16.30 uur op SBS6. Kijk de aflevering hier terug.