‘Zij geeft mij een leven terug. Daarom vind ik het fijn om na te laten aan KNGF.'
Mieke heeft bijna geen thuishulp meer nodig dankzij haar hulphond
Door een opeenstapeling van medische problemen gebruikt Mieke van Kempen (buitenshuis) een elektrische rolstoel en heeft voor van alles assistentie nodig. Gelukkig krijgt ze die van haar fantastische ADL-assistentiehond Zonta. ‘Omdat zij me helpt, ben ik aardig zelfstandig en hoef minder een beroep op anderen te doen. Heel fijn. Zonta en ik hebben het bovendien heel leuk samen, we zijn erg verknocht aan elkaar.’
Thuiszorg helpt alleen met douchen
Al 25 jaar heeft Mieke flinke fysieke beperkingen. Het begon met rugoperaties waaraan ze klachten overhield. ‘Later kreeg ik reuma aan handen en voeten, intussen spelen nog wat medische dingen en is eigenlijk mijn hele lijf aangetast’, vertelt Mieke. ‘Veel dagelijkse handelingen zijn daardoor moeilijk zelf uit te voeren. Via een Persoonsgebonden Budget huur ik wat hulp in. Voor het overige heb ik Zonta nodig. Ze helpt me bij aan- en uitkleden, doet lades voor me dicht en open en pakt dingen voor me op, want door die reuma laat ik van alles vallen. Daardoor hoef ik veel minder een beroep te doen op de thuiszorg of anderen. Dat is zo fijn. Je wilt je buren wel eens een keertje voor iets vragen, maar je wilt ze niet te vaak lastigvallen. Familie heb ik niet. De thuiszorg helpt me eigenlijk alleen met douchen.’
Dik verwend
Door Mieke’s kwetsbare gezondheid namen haar sociale contacten in coronatijd erg af en was ze steeds meer op zichzelf aangewezen. Maar dankzij haar Zonta voelt ze zich minder vaak eenzaam. ‘We zijn enorm verknocht aan elkaar. Ze is zo’n lieve hond, relaxt en 100 procent betrouwbaar. Ze wordt dik verwend door mij hoor. We gaan elke dag naar het natuurgebied.’
Zonta wordt langzamerhand wel een oud dametje. Haar naderende pensioen doet emotioneel veel met Mieke. ‘Ik sta bij KNGF op de wachtlijst voor een opvolger, maar ik wil proberen om Zonta te houden als huishond. Er lopen hier ook nog twee katten rond, dus het wordt een volle boel, maar ik zit daar niet mee. Ik krijg weinig visite dus het mag best één groot honden- of kattenhuis worden.’ Voor noodgevallen heeft Mieke hondenliefhebbers in de buurt die kunnen bijspringen.
Zonder hond geen contact
‘Toen Zonta’s voorganger plots uitviel en ik zonder hulphond zat, vond ik het vreselijk om in mijn eentje in een elektrische rolstoel over straat te gaan’, weet Mieke nog. ‘Mensen reageren dan helemaal niet op je, kijken je wantrouwend aan en denken zeker dat je ook geestelijk beperkt bent. Ik voelde me verlaten en ging me steeds meer terugtrekken. Maar als je met je professioneel opgeleide hulphond samen bent, maak je meteen contact. Opeens ben je een volwaardig mens. Gelukkig kreeg ik Zonta al na zes weken. Zij was echt mijn redding. KNGF had ons goed gematched.’
Aan één blik genoeg
‘Het duurde een half jaartje voor we helemaal aan elkaar gewend waren’, vertelt Mieke. ‘Nu hebben we aan één blik genoeg om elkaar te begrijpen. Bij een nieuwe hond gaat die band opbouwen weer veel tijd kosten. Dat geeft niet, het komt vast weer goed. Aan de ene kant is het jammer dat Zonta stopt met werken, aan de andere kant is een jonge, energieke hulphond ook weer fijn voor mij. Ik ben benieuwd wat voor hond het wordt. Intussen geniet ik nog van Zonta. En dat kan ik blijven doen als ze met pensioen is. Er komt gewoon een 4e huisgenoot bij’, aldus Mieke.
KNGF in testament
Mieke heeft KNGF Geleidehonden opgenomen in haar testament. Mieke: ‘Mijn KNGF-hulphond geeft mij een leven terug en daar ben ik erg gelukkig mee. Dat gun ik anderen ook. Het is voor cliënten zoals ik belangrijk dat er altijd weer een nieuwe, goed opgeleide hond klaar staat als je oude pensioengerechtigd is. Geld geven via testament helpt daarbij, ook op de langere termijn. Dat ik op deze manier iets terug kan doen, vind ik een prettig idee. Je wordt ouder en dan wil je graag dat dit soort zaken goed geregeld zijn. Dat is nu zo. Ik heb KNGF trouwens ook gevraagd als executeur.’