Puppy-instructeur op bezoek: leuk, maar ook behoorlijk spannend…
Als puppypleeggezin krijg je steeds een puppy-instructeur over de vloer. Geweldig, want bij haar kun je terecht met al je vragen en twijfels. Maar ook best eng. Want wat als ze vindt dat je het niet goed doet met de pup? Zeker nieuwe pleeggezinnen worden soms knap zenuwachtig van zo’n bezoek. We praten hierover met ervaren pleegouder Atie Heijstek en instructeur Bo van der Eerden.
Pijn in mijn buik
Atie weet nog goed hoe het ging bij haar eerste pup Duco. ‘Ik had echt pijn in mijn buik als de instructeur langs kwam. Ik was zó bang om het niet goed te doen. Als ze binnenkwam, vergat ik haar koffie te geven en riep allemaal dingen waarvan ik achteraf dacht, waarom zei ik dat? Ik was vaak zo zenuwachtig dat ik eigenlijk helemaal niet goed luisterde naar haar instructies, die ik bovendien vergat op te schrijven. Bij nummer één en twee was ik zeer bevreesd om fouten te maken. Ik dacht dat ik de pup daarmee meteen verpestte. Het is natuurlijk ook een hond die verrekte veel geld kost en ik wilde niet dat hij door mijn toedoen niet naar school zou kunnen. In het begin durfde ik ook geen “domme” vragen te stellen. Ik dacht: Ik moet natuurlijk wéten hoe dat moet, dus dat kan ik niet vragen.’
Examenvrees nam af bij pup 3
Die ‘examenvrees’, zoals Atie het noemt, nam eigenlijk pas af bij pup 3. Atie: ‘Ik neem een KNGF-puppy opvoeden heel serieus en voel ook nu nog een grote verantwoordelijkheid. Maar daar ga ik nu gelukkig meer ontspannen mee om. En als ik iets niet weet, vraag ik het gewoon, ook al is het iets dat ik eigenlijk van mezelf wel zou moeten weten.
Bij de derde wist ik wel zo'n beetje dat ik op de goede weg was. De puppy-instructeur stelde me daarin ook gerust. Ik heb meerdere instructeurs meegemaakt. Franziska, Renée, Petra en nu Bo. Ze kunnen allemaal goed uitleggen wat je wel en niet moet doen. Met de één heb je natuurlijk meer een klik dan met de ander. Met Bo heb ik een hele leuke band. Je hoeft geen vriendinnen te worden, maar het is prettig als je elkaar goed aanvoelt en ontspannen met elkaar om kunt gaan. Ik heb nu veel meer zelfvertrouwen dan in het begin. Ik weet dat ik het best goed doe, maar zeg altijd tegen Bo, zeg het gewoon als het anders moet, dat vind ik alleen maar fijn! Een vertrouwde instructeur is prettig, maar nieuwe soms ook, die kan een verrassend inzicht hebben. En ook al ben ik nu bij pup 7, er veranderen altijd dingen. Andere regels of inzichten, dus er blijft altijd wat te leren.’
Streng voor mijzelf en anderen
‘Of ik wel eens echt op mijn kop kreeg in het begin? Dat niet hoor, maar het voelde soms wel alsof ik faalde. Dan dacht ik, oh ben ik dat weer vergeten, dat had ik toch moeten weten. Ik was heel streng voor mezelf én voor de omgeving. Bijvoorbeeld: als een pup net in huis is moet je hem rust geven. Maar natuurlijk had iedereen in mijn omgeving zich op de pup verheugd, dus mijn broer wilde toch graag even kijken, maar ik hield hem echt tegen bij de achterdeur! En als iemand op straat ook maar één hand uitstak richting Duco reageerde ik fel van “Nee! Je mag hem niet aaien!” Daar maak je geen vrienden mee. Nu weet ik dat je best wat bezoek kunt hebben die eerste weken. Uiteraard beperkt en rustig, maar je hoeft niet iedereen letterlijk buiten te houden. Op straat leg ik tegenwoordig kalm uit dat je een KNGF-pup niet mag aaien als hij aan de riem zit. En als dat toch een keer gebeurt, raak ik niet in paniek en denk ik niet meteen “nu haalt de pup de opleiding niet!”
Na elke pup krijg je er meer lol in
‘Wij hadden geen ervaring met honden toen de eerste pup kwam’, vertelt Atie. ‘Ik had me wel heel goed voorbereid met jullie toenmalige online cursus, maar dat is niet genoeg, bij puppy 1 en 2 ben je erg afhankelijk van de instructeur. Later wordt dat minder. Onze eerste pup was trouwens behoorlijk heftig, achteraf gezien. Een man hier in het dorp had ook een heftige KNGF-pup en hij zei “oh, dit doe ik dus nooit meer”. Maar ik zei tegen hem, probeer in ieder geval pup 2. Dan groeit je zelfvertrouwen. Bij elke pup krijg je er meer lol in. Voor mij is het nu gewoon een way of life. Als de een naar school is komt de volgende. Zo blijf ik in de flow zitten.’
Heb vertrouwen, je doet het samen
Atie vervolgt: ‘De puppyinstructeur is niet voor of tegen je. Je werkt gewoon samen aan het zelfde doel; de pup klaarstomen voor school. Zo zie ik het nu. De instructeurs hebben over het algemeen geleerd op een bemoedigende manier feedback te geven, dat scheelt. En ik heb zelf moeten leren dat als Franziska of Renée zei dat ik het goed deed, dat het dan ook echt goed was. Ik weet inmiddels wat ik moet doen en de samenwerking met de instructeur verloopt vloeiend.’
Dus mijn advies aan andere pleeggezinnen is; heb vertrouwen in jezelf en het contact met elkaar. Samen kom je tot een prachtig resultaat en een leuke samenwerking.
De kalmerende werking van de instructeur
We vragen het ook nog even een gloednieuw pleeggezin, dat sinds vrijdag 25 oktober pup Japi in huis heeft. Hoe is het contact met de puppyinstructeur voor hen? Ayolt de Roos vertelt: ‘Voordat instructeur Tamara langskwam waren mijn vrouw en ik erg onzeker. De handleiding die je krijgt als nieuw gezin klinkt vrij streng, we dachten steeds, doen we het wel goed met Japi? Maar Tamara wist ons bij haar eerste huisbezoek meteen te kalmeren. Ze legde goed uit dat je het niet volkomen verpest als je een keer onhandig bent met de pup of iets verkeerd aanpakt. Dit persoonlijke contact is zó fijn. Dus nu kunnen we ook ontspannen genieten van Japi en we kijken vast uit naar Tamara’s volgende bezoek.’ Maak hier kennis met Japi.
‘Vergeet niet te genieten’
Puppyinstructeur Bo van der Eerden reageert: ‘Ik snap het wel, ik zou het ook best spannend vinden. Maar wij zijn er om gezinnen te hélpen bij het opvoeden en socialiseren, niet om je streng op de vingers te kijken. We delen de leuke dingen samen, en er zijn soms ook verbeterpunten. Mensen leggen de lat vaak erg hoog voor zichzelf, hoger dan nodig, want we hebben dik een jaar de tijd voor de opvoeding. Niet alles hoeft in de eerste weken. Ik vraag vaak bewust: “Waar heb je van genoten deze week?” Vergeet nooit te genieten van de pup. En verlies nooit uit het oog dat we hetzelfde doel hebben: de pup voorbereiden op school.’ Gelukkig is de samenwerking tussen de puppyinstructeurs en de meeste pleeggezinnen dan ook uitstekend, al is het in het begin soms even aftasten.
