Mijn dromen reiken verder dankzij Roos

Anna (27) is van kleins af aan slechtziend. Wanneer haar zicht bergafwaarts gaat, moet zij leren lopen met een taststok. ‘Het was een haat-liefdeverhouding. Die stok was mijn enige hulpmiddel, maar tegelijkertijd zo’n akelig ding. Hij brak dan ook vaak op “mysterieuze wijze” in tweeën.’

Ondanks haar slechte ogen groeit Anna heel normaal op. Zij gaat naar een reguliere bassischool, fietst daar met vrienden naartoe en doet spelletjes met kinderen uit de buurt. ‘Op jonge leeftijd had ik er niet zo’n last van dat ik minder zag. Ik was vindingrijk genoeg en paste me makkelijk aan. Wat ik wel vreselijk vond, was het lopen met een taststok. Het maakt je aandoening zichtbaar voor iedereen. Met een stok ben je anders en dat is het láátste dat je wilt als kind.’

Accepteren

Anna stroomt door naar de havo. Als het aan haar ligt, kiest ze regulier onderwijs. Helaas zijn scholen in haar regio niet berekend op blinde en slechtziende kinderen. Zij moet daarom naar speciaal onderwijs, maar tot Anna’s grote blijdschap kan zij haar laatste 2 jaren toch op een reguliere havo afmaken. ‘Dat voelde dubbel. Natuurlijk wilde ik heel graag, maar de busreis naar Haarlem was onmogelijk zonder taststok. Ik liep het liefst aan de arm van een bekende, maar wilde ook zelfstandig naar school. Accepteren was de enige optie.’

Juichen

Er is een stip op de horizon: Anna komt in aanmerking voor een blindengeleidehond. ‘Eigenlijk moet je daar 18 jaar voor zijn, maar op mijn 16^e mocht ik me al aanmelden bij KNGF Geleidehonden. Zij zouden dan bekijken of ik verantwoordelijk genoeg was om zelfstandig voor een hond te zorgen. Dat bleek in orde, dus ik werd bij uitzondering op de wachtlijst gezet. Een jaar later werd ik gebeld met de boodschap: “Het is zover, je mag je hond ontmoeten.” Ik stond in een muisstille bibliotheek, maar heb inwendig zó hard staan juichen.’

Anna achter de computer met blindengeleidehond Roos aan haar voeten en een kat die voorbij loopt

Vrijheid

Blindengeleidehond Joryn maakt een enorme impact. Anna wordt zelfstandiger en voelt zich eindelijk een normale tiener. ‘Je wilt zelf bepalen wat je doet en met wie. Ik was altijd afhankelijk van volwassenen. Als ik met vriendinnen naar de stad ging, dan werd ik op een bepaald tijdstip opgehaald terwijl ik nog helemaal niet naar huis wilde. Joryn gaf me vrijheid. Met haar ben ik gaan ontdekken en ondernemen. Ik startte met een studie veterinaire natuurgeneeskunde en opende daarna mijn eigen dierenkliniek.’

Jonge hond

Als Joryn na 7 trouwe dienstjaren haar pensioen nadert, krijgt Anna snel weer een nieuwe hond. ‘Joryn bleef bij me wonen en mocht lekker van haar oude dag genieten. Ik was heel blij toen er zo snel weer een jonge hond in mijn leven kwam. Het is niet vanzelfsprekend dat er zo snel alweer een hond klaarstaat. Roos was super gefocust en had een perfect looptempo voor mij. Ik voelde me heel veilig met haar. Roos liep ook overal achter mij aan en zat zelfs voor de wc-deur te piepen tot ik er weer was.’

Lef

Het gezin verhuist vanuit de randstad naar Drenthe. Anna’s ouders kopen een boerderij die zij volledig strippen en weer opbouwen tot twee zelfstandige woningen. ‘Mijn dierenpraktijk staat tijdelijk op een laag pitje, maar ik werk nu als opleidingscoördinator bij NS. Die baan heb ik te danken aan Roos. Ze heeft me zelfstandig gemaakt en dat geeft zelfvertrouwen. Ik had het lef om te solliciteren en voluit te zeggen: “Dit ben ik, dit kan ik en ik wil voor je werken.” Zonder Roos had ik niet zo ambitieus durven zijn.’

Dromen

Het duizelt Anna van de toekomstplannen. ‘Met Roos is mijn bewegingsruimte groter en reiken mijn dromen dus ook verder. Door haar streef ik naar een leidinggevende functie. Ik zie mezelf doorgroeien naar fulltime werk, ook al ben ik officieel voor 75% afgekeurd. Wie houdt me tegen? Ik heb er de energie voor. Naast werk heb ik ook nog zin in leuke afspraakjes en extra studies. Oh ja, ik heb ook nog 2 katten en 3 paarden. Ik heb een lekker druk leven. Gelukkig delen Roos en ik hetzelfde motto: niet lullen maar poetsen.’

KNGF opent werelden

Een beperking kan mensen het gevoel geven dat zij vast zitten in hun eigen wereld. Gelukkig is KNGF Geleidehonden met professioneel getrainde honden in staat om deze mensen vooruit te helpen. Dat doen wij al 87 jaar. Inmiddels hebben we duizenden honden opgeleid en daarmee de levens van heel veel mensen ingrijpend veranderd. Letterlijk werelden voor hen geopend, waarin je vrijer en zelfstandiger bent.

Help ons meer werelden openen