“Als Belle naast mij loopt met haar dekje om, voel ik mij heel trots.”
Belle, een blonde labrador van bijna 8 maanden, komt kwispelend aanlopen. Als ze tegen ons op wil springen, is een simpel commando van Caroline genoeg om dat te verhinderen. 3 jaar geleden begon voor haar en haar gezin het KNGF-avontuur. “We wilden graag een hond en vonden dat best spannend, vooral omdat we er geen ervaring mee hadden”, vertelt ze. “Toen las ik dat het KNGF puppypleeggezinnen zocht. Ik dacht: dat is iets voor ons! Op die manier ervaar je hoe het is om een hond te hebben en je wordt begeleid.” Er volgde een uitgebreide screening door het KNGF; daarnaast volgde Caroline ter voorbereiding online een cursus. “6 maanden later kregen we Sari, een zwarte labrador. En eind mei 2022 kwam Belle.”
Mee naar buiten
Een pup is zeveneneenhalve week oud als hij bij een pleeggezin komt. De eerste 2 weken staan vooral in het teken van wennen aan zijn nieuwe thuissituatie. “Daarna laat je hem stap voor stap wennen aan verschillende plekken en drukte. Ik neem Belle nu bijvoorbeeld mee naar de supermarkt, in de metro en naar stations. Ze draagt een dekje waarop staat dat ze in training is en niet geaaid mag worden, want daardoor verliest ze haar focus”, legt Caroline uit. “Onderweg leer ik haar dat zij zich niet laat afleiden door andere honden, dwarrelende papiertjes, enzovoorts.” Ook in huis zijn regels: “Belle mag bijvoorbeeld niet blaffen en als wij eten, moet zij in haar mand. Natuurlijk mag ze ook ‘gewoon’ hond zijn. Er wordt met haar gespeeld en geknuffeld en als ze losloopt draagt Belle geen dekje, maar moet ik wel opletten dat ze niet met takken sleept of in het water plonst.”
Veel voldoening
Wie een KNGF-pup in huis neemt, doet dat er niet ‘even’ bij. “Toen we Sari hadden werkte ik parttime; dan zorgde mijn man voor haar en omgekeerd. Nu ik niet meer werk, doe ik het merendeel met Belle. Je vrijheid is beperkter, zeker in het begin, maar dit geeft mij zoveel voldoening! Je voedt een hulphond op zodat iemand met een lichamelijke of mentale beperking zijn zelfstandigheid, mobiliteit en kwaliteit van leven kan vergroten, het dient een hoger doel. Als Belle naast mij loopt met haar dekje om, voel ik mij heel trots. Tegen mensen die overwegen een pup op te voeden, zou ik zeggen: volg eens een vrijblijvende informatiebijeenkomst. Dan hoor je uit eerste hand hoe leden van een pleeggezin het ervaren en kun je al je vragen stellen. Misschien denken mensen dat het duur is om zo’n hond in huis te hebben, maar alle grote uitgaven zoals het voer, dierenarts en de meeste reiskosten voor de kilometers die je moet maken, worden vergoed, dus dat hoeft geen belemmering te zijn. Ook krijg je van KNGF een complete puppyset met halsbandjes, riem, voerbakken, mand, kam, borstel etc.”
Emotioneel afscheid
“Het opvoeden kan pittig zijn, maar je krijgt hulp van een instructeur. Ook kun je altijd KNGF bellen als je ergens tegenaan loopt. Toen we Sari hadden deed ik dat vaak, want die was heel ondeugend.” Na ruim een jaar verlaat de pup het gastgezin om zijn opleiding te vervolgen. Dan wordt ook bekeken of hij blindengeleidehond wordt, assistentiehond voor iemand met een lichamelijke beperking of buddyhond voor mensen met PTSS of voor kinderen met autisme. “Het afscheid van Sari was emotioneel, we hadden haar in ons hart gesloten. Maar we wisten dat zij een mooie taak ging vervullen en dat gaf troost. Sari is nu blindengeleidehond en dat doet ze heel goed.” Er wordt Caroline vaak gevraagd of ze niet liever een ‘eigen’ hond wil: die hoeft immers niet weg. “Nee, want ik denk dat een hond die van mezelf is, mij niet de voldoening geeft die ik wel krijg door een KNGF-pup op te voeden.”
Luister hier het interview terug met Caroline op Radio 1/Villa VdB
