‘Zij is een verlengstuk van mezelf. Dankzij Katya kan ik werken.’
Claudia is een doorpakker. Zij wordt ziek en belandt in een rolstoel. Dat vormt geen obstakel om haar droom te realiseren: Claudia start haar eigen psychologiepraktijk. ‘Ik haal ontzettend veel voldoening uit mijn werk. Het is ook een afleiding van de pijn. Als ik bezig ben met klanten, ben ik even niet bezig met mijzelf.’
Keihard achteruit
Dankzij haar allereerste assistentiehond Rocco kan Claudia zelfstandig haar praktijk runnen. Rocco helpt haar met dingen als aan- en uitkleden, deuren openen en spullen aangeven. Als deze hond plotseling overlijdt, verandert Claudia’s leven drastisch: ‘Ik heb mij 10 maanden moeten redden zonder hond. Daardoor ging mijn gezondheid keihard achteruit. Ik overbelastte mijn lijf. Ineens moest ik weer reiken naar spullen en mezelf aankleden. Ik had 3 keer per week fysiotherapie en werken ging nauwelijks meer.’
Steeds afhankelijker
Claudia’s man, pakt in deze periode veel taken op voordat hij naar zijn werk gaat. Samen staan zij voor dag en dauw op om de dag te starten. ‘Als mijn man op zijn werk zat, probeerde ik zoveel mogelijk zelf te op te lossen. Dat leidde tot een rughernia. Mijn energie raakte op. Ik werd steeds afhankelijker, wat totáál niet bij me past. Mijn man hielp me altijd met liefde en zonder mopperen, maar je relatie verandert gewoon. Dat wilde ik niet. Er was alleen geen alternatief.’
Geschikte match
Claudia staat op de wachtlijst voor een nieuwe assistentiehond, maar een geschikte match kan wel een jaar duren. In dat geval moet Claudia haar praktijk sluiten. ‘In die tijd was humor onze redding. Daar zijn mijn man en ik sterk in. We maken overal het beste van. Maar dat ik mogelijk moest stoppen met werken was vreselijk. Ik belde KNGF Geleidehonden of ze alsjeblieft wat perspectief konden bieden. Tot mijn verbazing was de timing perfect. Ze hadden namelijk nét een hond voor me gevonden: Katya. Of er een klik tussen haar en mij was, dat moest nog blijken.’
Twee accessoires
De vonk slaat gelukkig over. Katya komt, heel toepasselijk, op Valentijnsdag bij Claudia wonen. ‘Ik heb haar met open armen ontvangen. We waren heel snel aan elkaar gewend. Katya was niet bij me weg te slaan en nam me direct van alles uit handen. Na een week ging het al beter met mijn rug en nek. Vanaf het begin ging Katya overal mee naartoe. Ik waarschuw altijd dat ik twee vaste accessoires heb: mijn rolstoel en Katya. Als je mij ergens voor wilt hebben, dan krijg je mijn hond erbij.’
Troostvol
Helaas wordt Claudia onvoorzien opgenomen in het ziekenhuis. Zij moet langere tijd blijven, maar mag elke dag bezoek ontvangen. ‘Zodra mijn man op de afdeling kwam liet hij Katya los. Dan nam ze een spurt en sprong bovenop me. Zo bleven we dan lekker een tijdje liggen. Heel troostvol. Ze waakte echt over me en doet dat nog steeds. Als astma-patiënt is dat een heel veilig gevoel. Katya let heel goed op mijn ademhaling. Als die anders is dan normaal, dan trekt ze mijn aandacht. Als ik goed op haar signalen let, dan kan ik aanvallen een stapje voor zijn. Dit is haar niet aangeleerd, ze doet het echt uit zichzelf.’
Nieuwe uitdagingen
Het leven is een stuk rijker met Katya. Claudia geniet van weekendjes weg met haar vriendinnen en volgt een nieuwe studie. ‘Hulp vragen is niet erg, maar sommige dingen deel je liever niet met vriendinnen. Katya helpt mij onder de douche en met aankleden. Daardoor zeg ik sneller ja tegen uitstapjes met overnachtingen. Er zijn nieuwe uitdagingen die ik weer aanga. Mijn nieuwe studie ‘neuro science’ is niet bepaald lichte kost. Zonder hond had ik daar de energie niet voor gehad.’
Loslaten en opladen
Claudia hoeft haar droom niet op te geven. De psychologiepraktijk gaat op volle kracht vooruit. ‘Katya is een verlengstuk van mezelf. Dankzij haar hulp kan ik werken. Tijdens sessies doet ze het ook briljant. Als er een cliënt komt blijft ze lekker in haar mand liggen. Na intensieve gesprekken laat ze merken dat het genoeg is. Dan pakt ze haar riem en wil ze naar buiten. Voor mij ook fijn: even loslaten en opladen.’
Minder zorgen
Het hele gezin voelt zich vrijer sinds er een assistentiehond in huis is. Er zijn minder zorgen om Claudia’s welzijn en dat heeft een positieve uitwerking: ‘Mijn man kan weer repeteren met de band en mij gerust achterlaten. Ik ben thuis met mijn maatje, die alles voor me doet. Doordat Katya veel overneemt is er tussen hem en mij meer tijd voor gezellige dingen. Ook mijn kinderen zijn opgelucht. Die voelden zich zo machteloos toen het slecht met mij ging. Die zien nu dat ik mijn leven weer terug heb.’
