Superassistenten afleveren is maatwerk leveren
Marlouke Roos traint al jaren assistentiehonden voor mensen in een rolstoel. Sinds 2018 leert ze het vak aan Tessa van Gool. Marlouke en Tessa leggen graag uit hoe boeiend hun werk is.
Wat maakt het trainen van assistentiehonden zo leuk?
Marlouke: ‘Je levert maatwerk. De basisoefeningen, zoals apporteren, trekken en duwen, zijn weliswaar steeds hetzelfde, maar die leren honden op hun eigen manier uitvoeren zodat het past bij de cliënt. Wat een assistentiehond moet kunnen, hangt af van wat zijn baas nodig heeft. Er zijn honden die helpen bij het uitkleden, lichtknoppen bedienen of de was uit de wasmachine halen. De training is afwisselend en iedere hond is anders. En de honden hebben er zo’n plezier in. Assistentiewerk zit vol spelelementen.’
Tessa: ‘Ze staan superblij te kwispelen als ze weer wat mogen doen. Ze mogen steeds kleine losse opdrachtjes uitvoeren, zoals even de post ophalen. Het is belangrijk dat de hond het werk leuk vindt, want hij moet klaar staan om iets voor zijn baas op te rapen. We trainen op verschillende plekken, op het opleidingsterrein maar ook in winkelcentra. Dan laat ik in het winkelcentrum, waar veel meer prikkels zijn, iets op de grond vallen en laat de hond dat oppakken. De hond moet in allerlei situaties kunnen werken.’
Wat kenmerkt de assistentiehond?
Marlouke: ‘Er wordt wel eens gesuggereerd dat assistentiehonden makkelijker werk hebben. Maar dat is echt niet zo. Ze hebben hele andere kwaliteiten. Er zijn blindengeleidehonden die echt geen assistentiehond kunnen worden en vice versa. Ze doen zeker niet voor elkaar onder.’
Tessa: ‘Een assistentiehond moet zich heel goed kunnen aanpassen aan de baas. Veel cliënten met een assistentiehond hebben chronisch pijn en vaak rust nodig. De hond moet zich daaraan kunnen aanpassen door supermakkelijk en braaf te zijn, maar ook door graag te willen werken als de baas hem nodig heeft. Dat vraagt om behoorlijk veel aanpassingsvermogen.’
Hoe leert Tessa het vak?
Marlouke: ‘Vooral door samen te trainen. De ene keer leg ik uit hoe het moet, maar ik vraag aan Tessa ook hoe zij een bepaalde oefening zou uitvoeren. Het is namelijk niet de bedoeling dat ze een tweede Marlouke wordt. Het is altijd leuk om te kijken waar ze mee komt. Een andere keer spreken we door hoe we de training willen aanpakken voordat we aan de slag gaan. Soms zijn bepaalde oefeningen voor mij ook nieuw. Dan krijgen we een hele specifieke hulpvraag en dan gaan we uitpuzzelen hoe we dat de hond kunnen aanleren. Maar dat maakt het vak nou juist zo leuk.’
Dit verhaal werd eerder gepubliceerd in ons jaarbericht 2018.
