Niet denken in problemen, maar in oplossingen
Een slachtoffer in stabiele zijligging leggen of het AED-apparaat bedienen? Geen probleem voor Anne Ceulemans (58), ze heeft al tien jaar haar EHBO-diploma. Wat het net even anders maakt, is dat Anne een visuele beperking heeft. En een hulpverlener met een geleidehond, dát zie je niet zo vaak. Op een avond voor (ziende) EHBO'ers zorgt ambassadeur Anne voor opheldering.
‘Samen met mijn blindengeleidehond Numi sta ik voor een zaal met zeventig, tachtig mensen. Het zijn EHBO'ers die regelmatig worden bijgespijkerd en vandaag mag ik dat doen. Eerst laat ik ze de filmpjes over KNGF Geleidehonden zien, zodat ze duidelijk de verschillen kunnen zien tussen een blindengeleide-, autismegeleide-, assistentie- en buddyhond. Natuurlijk show ik ook even hoe veel vlotter ik loop met Numi in tuig, dan met alleen een rood-witte taststok.
Daarna laat ik zien hoe ik met een slachtoffer omga, gespeeld door een van de deelnemers. Ik volg de gebruikelijke eerste hulp-procedure van aanschudden en aanspreken, “hallo, hoort u mij”, omrollen, in stabiele zijligging leggen, enzovoort. Numi kijkt geïnteresseerd toe wat ik aan het doen ben. Ik vuur een heleboel vragen af op het slachtoffer (die in dit geval bij bewustzijn is), want dat kunnen wij visueel gehandicapten heel goed, dóórvragen en luisteren.
Zelfredzaam zijn
Het publiek kan met eigen ogen zien dat ik het slachtoffer behandel op dezelfde manier als zij dat zouden doen. Mijn toehoorders zijn erg betrokken en stellen veel vragen. Ze zijn verbaasd dat Numi zo braaf is tijdens mijn presentatie en helemaal geen hinder veroorzaakt. De vraag waaróm ik mijn EHBO–diploma heb gehaald, komt ook voorbij. Nou, om dezelfde reden als u, omdat het handig is. Ik moet er niet aan denken dat een van mijn kleindochters zich verslikt en ik niet weet wat ik moet doen. Of dat ik “help help!” moet roepen op straat als mijn man een flinke snee oploopt. Ik wil zelfredzaam zijn. Daarom heb ik ook een blindengeleidehond, leg ik uit.
Geleidehond wil bij baas blijven
Dat iemand die slechtziend of blind is zelf een prima hulpverlener kan zijn, heeft de zaal nu wel begrepen. Maar ik wil ook vertellen hoe zij moeten omgaan met een slachtoffer die een geleidehond bij zich heeft. Wel, dat is anders dan bij een slachtoffer met een gewone hond. Bij een huishond bel je de dierenambulance en die ontfermt zich over de hond, terwijl jij je met het slachtoffer bezighoudt. Gaat het om een geleide- of assistentiehond, houd er dan rekening mee dat deze hond bij zijn baas wil blijven. Houd hem niet vast aan de beugel, maar aan de riem. Laat hem zicht houden op zijn baas en het liefst meegaan naar het ziekenhuis. Onze geleidehonden zijn betrouwbaar, gezond en goed opgevoed, dus leveren geen gevaar op voor jou als hulpverlener, leg ik de cursisten uit.
Denk in oplossingen
De zaal is al heel wat wijzer, maar ik ben er nog niet met mijn verhaal, want ik heb nog een missie; EHBO-instructeurs ervan overtuigen open te staan voor blinde en zeer slechtziende cursisten. Denk niet in problemen, maar in oplossingen, is mijn boodschap. Bij mijn eigen cursus in Hoorn is het inmiddels heel gewoon dat mensen met een visuele beperking meedoen. We zijn met een vast groepje en er liggen dan vijf blindengeleidehonden braaf op een rij, kijkend naar wat wij allemaal uitspoken. Geen enkel probleem. Dat moet overal in Nederland kunnen, is mijn overtuiging.
Nu, ik hoop dat Numi en ik weer wat (voor)oordelen hebben weggenomen vandaag. Op naar de volgende ambassadeursklus!’
