Martins vader zag zijn laatste wens in vervulling gaan
Martin Guldemond kan er nog ontroerd door raken. Deze maand is het een jaar geleden dat hij zijn vader op zijn sterfbed verraste met wat hij zo graag voor zijn overlijden geregeld wilde hebben: de sponsoring van en ontmoeting met exclusieve pup Herman.
Als we Martin spreken, is het vlak na de verjaardag van zijn vader die een jaar geleden overleed.
‘Dat mijn vader het werk van KNGF zo na aan het hart lag, weten we nog niet zo lang’, vertelt Martin. ‘Uit zijn verhalen weet ik dat hij rond 1949 of 1950 een bijzondere ervaring heeft gehad met een blindengeleidehond in de straten van Den Haag. De gebeurtenis heeft zoveel indruk op hem gemaakt dat hij de persoon met de blindengeleidehond achterna is gegaan. Hij is daar pas in december 2021, na het overlijden van mijn moeder over gaan vertellen. Allereerst aan mijn vrouw. En waarom hij er toen pas over begon? We weten het niet, dat is nooit tot wasdom gekomen. Maar hij had er pas weer ruimte voor in zijn hoofd toen hij alleen was.’
Schenken bij leven is leuker
Toen vader Herman 91 was, werd er een levenstestament opgesteld voor als hij handelingsonbekwaam zou worden en een testament voor de afwikkeling van zijn nalatenschap. ‘Mijn vader stond erop dat er een legaat voor KNGF Geleidehonden in zijn testament werd opgenomen’, vertelt Martin. ‘Wij, de kinderen, stelden voor om dan een schenking bij leven te doen, want dat leek ons immers leuker als het doel je zo na aan het hart ligt.’ Martin nam vervolgens contact op met relatiemanager Remke Martens en Remke nodigde vader en zoon uit voor een bezoek aan het opleidingsterrein in Amstelveen.
Kort bezoek werd geweldige middag
Martin: ‘Het zou een kort bezoek worden, want mijn vader was toen al behoorlijk ziek. We zijn er 3 uur geweest. Hij liep daar met zoveel enthousiasme rond. Het werd een geweldige middag. Mijn vader stelde zoveel vragen. Die middag viel het besluit om een pup exclusief te sponsoren. Remke zei ons: “Bedenk maar alvast een naam voor de exclusieve sponsorpup uit het H-nest.” Onze hele omgeving riep dat de naam dan natuurlijk Herman zou worden, naar mijn vader. Maar Herman, dat vond hij geen naam. Heel veel namen met de H zijn toen de revue gepasseerd, maar de perfecte naam zat er niet tussen. We kwamen steeds weer terug bij Herman. Toen opperde iemand om er dan Herman op zijn Engels van te maken, dus uit te spreken als Hurmen. En daar was iedereen het vrij snel over eens.’ Na het bezoek kon alles verder worden geregeld met de Overeenkomst Periodieke Schenking, waarbij vader Herman wel een paar bepalingen liet opnemen, zoals het contact op of rond zijn verjaardag en het vasthouden aan de 5 jaar.
Plotseling verslechterde de situatie
Pup Herman werd in de zomer van 2022 geboren en vrijwel tegelijkertijd ging de gezondheid van vader Herman plotseling sterk achteruit. Martin: ‘We wisten dat het einde rap naderde. Begin september hebben we hem naar een hospice moeten overbrengen. Met 92 jaar was zijn lichaam op.’
Ongeveer in diezelfde periode kreeg Martin het bericht van Remke dat pup Herman de enige reu in het H-nest was en dat hij het inmiddels goed naar zijn zin had bij zijn puppypleeggezin dat hem het eerste jaar zou opvoeden.
Wat kunnen we nog regelen?
Martin reageerde en liet Remke weten dat zijn vaders situatie snel verslechterde en dat een ontmoeting met pup Herman snel moest worden gerealiseerd als dat mogelijk was. ‘Ik verstuurde de mail op woensdagochtend en diezelfde dag om zes uur ’s avonds stond KNGF-medewerker Cobi Jonker met het pleeggezin van Herman en het hondje zelf samen met mijn echtgenote en ik aan mijn vaders bed’, vertelt Martin. ‘Terwijl mijn vaders functies in rap tempo achteruit gingen, werden zijn ogen groot bij het zien van het hondje en zei hij alleen maar: “Wat een mooi hondje, wat een mooi hondje.”
Vader Herman heeft pup Herman geaaid, kunnen voelen en pup Herman heeft een likje uitgedeeld. Martin: ‘Na afloop stonden we buiten alle vier nog een kwartier na te snikken. De reactie van mijn vader was zo mooi. Het was zo prachtig om te zien dat hij zijn wens in vervulling zag gaan. Ik raak er opnieuw door ontroerd als ik erover vertel. Ik heb maar een paar momenten gezien bij mijn vader waarop hij echt gelukkig was en dit was er een van. Het is een van mijn meest intense herinneringen.’
‘We konden niet geloven wat we lazen’
Niet lang daarna ontvangt Martin het eerste verslag over de vorderingen van zijn vaders pup. En weer is de verbazing groot. Martin: ‘We konden bijna niet geloven wat we lazen in het verslag. In de eerste paragraaf vertelde het pleeggezin dat ze nogal schrokken toen ze te horen kregen dat hun pup Herman zou heten. Twee maanden daarvoor hadden ze een familielid verloren die ook Herman heette. Hoe blij waren ze daarom dat de uitspraak van de naam op zijn Engels was, dus Hurmen. Ongelooflijk toch?’ Alsof het zo moest zijn…
Nog altijd volgt Martin de vorderingen van pup Herman via de verslagen en is benieuwd of Herman de opleiding in gaat. Ook is er weer contact geweest met KNGF voor de volgende schenking, geheel in lijn met de wens van vader Herman. Deze donatie is omgezet in een fijn verblijf voor onze kennelkatten. Bekijk hier het eindresultaat van 'de gouden mand van Guldemond'.
