‘Sem gaat mij meer vrijheid geven’
Lars Pots is één van de eerste jongeren die de overstap maakt van buddyhond naar blindengeleidehond. Op de laatste avond van zijn schoolinstructie vertelt hij over deze bijzondere overgang.
Sinds enige jaren traint KNGF Geleidehonden buddyhonden voor kinderen met een visuele of fysieke beperking. Dankzij dit maatje krijgen ze meer zelfvertrouwen en voelen ze zich beter. Het is tevens een mooie manier om spelenderwijs gewend te raken aan het verzorgen van en omgaan met een hond. Dit kan een goede voorbereiding zijn op een leven later met een blindengeleidehond of assistentiehond. Buddyhonden van KNGF Geleidehonden zijn goed opgevoede, gehoorzame, sociale huishonden die bijdragen aan de kwaliteit van leven.
Zelfstandiger worden
Lars: ‘Op mijn vijfde zijn we erachter gekomen dat ik Retinitis pigmentosa (RP) heb. Een progressieve oogziekte die ervoor zorgt dat ik steeds minder zie. Toen ik jonger was, kon ik nog redelijk in de breedte kijken, maar inmiddels zie ik alles door een koker, alsof ik door een buis kijk. Rond mijn twaalfde vonden mijn ouders het belangrijk dat ik zelfstandiger zou worden en dat ik zelf naar buiten zou kunnen. Ik durfde dat niet meer, omdat ik toen al zo slecht zag dat ik bang was om tegen allerlei dingen aan te lopen. Na een zoektocht op internet kwamen we al snel bij KNGF Geleidehonden uit en zo kwam buddyhond Pitou in mijn leven.’
Ideale manier om te wennen
Het was voor Lars een uitgelezen kans om te wennen aan het leven met een hond. Lars: ‘Van jongs af aan wist ik al dat ik ooit een blindengeleidehond zou willen. Ik heb iets tegen het lopen met een taststok. Ik kan het wel, maar ik vind het vreselijk en ik schaam me dan. Met een hond ben je misschien meer zichtbaar als slechtziende, maar het voelt beter. Zoveel mensen lopen met honden, maar lang niet iedereen heeft een taststok nodig.’
Welverdiend pensioen
Lars vond in buddyhond Pitou een ideale match. Pitou had een carrière als blindengeleidehond achter de rug voordat ze buddyhond werd. Omdat ze kort als blindengeleidehond had gewerkt, had ze het geleidewerk onder de knie. Lars: ‘Dat was voor mij heel fijn, want daardoor kon en durfde ik met haar naar buiten. Ik hield haar vast aan een zacht beugeltje en zo kon ze mij over straat leiden.’ Inmiddels is Pitou op leeftijd en mag ze met welverdiend pensioen. Ze blijft als huishond bij de familie Pots. Lars is oud genoeg voor een echte blindengeleidehond. Deze zomer wordt hij 18. Op de geleidehondenschool in Amstelveen leert hij het echte geleidewerk kennen met zijn eerste blindengeleidehond Sem.
Voorsprong op anderen
‘Nu de instructie bijna is afgelopen, kan ik zeggen dat een blindengeleidehond precies is wat ik ervan had verwacht’, vertelt Lars. ‘Ik had een voorsprong op de anderen, omdat ik al een buddyhond had. Het leren lopen met een blindengeleidehond had ik daarom snel onder de knie. Ik kijk ernaar uit om van alles te ondernemen met mijn blindengeleidehond. Ik kan straks naar de stad zonder dat ik zelf hoef op te letten, want dat doet Sem voor mij. Ook hoef ik niet meer aan mijn vaders arm te lopen, dat deed ik vaak namelijk. Omdat Pitou geen officiële blindengeleidehond was, mocht ze niet mee naar school. Sem mag dat straks wel. Ik doe een mbo-opleiding en wil voorlopig nog doorleren. Met Pitou kon ik al zelfstandiger zijn, maar Sem gaat me helemaal meer vrijheid geven.’
