‘Ferdy is er echt voor mij’
Assistentiehond Ferdy helpt Kyara Slenter (23) met allerlei handelingen die haar veel moeite kosten, zoals sokken uittrekken en dingen van de grond rapen. In de korte tijd dat ze samen een team vormen, groeide Ferdy uit tot haar grote steun en toeverlaat. In dit blog vertelt Kyara waarom.
‘Vanaf mijn geboorte heb ik een zeldzame longaandoening. Negen jaar geleden onderging ik een dubbele longtransplantatie. Sinds twee jaar is mijn lichaam de nieuwe longen aan het afstoten. Het eerste jaar ging dat in een rap tempo. Er komen steeds meer hulpmiddelen bij die ik moet inzetten om te kunnen leven. ’s Nachts heb ik bijvoorbeeld beademing nodig. De artsen weten niet waardoor het komt, maar mijn situatie lijkt nu stabiel. Maar de winter komt eraan en dat is voor mij een spannende periode. In dit stadium kan een verkoudheid mij fataal worden. Ik zit nu in de palliatieve fase. Gelukkig hoefde ik niet lang op de wachtlijst voor een assistentiehond en was er snel een match. Ik weet namelijk helemaal niet hoeveel tijd ik nog heb.
Ferdy helpt met allerlei handelingen
Afgelopen zomer kreeg ik Ferdy en ik ben zo blij met hem. Hij helpt me met mijn sokken uittrekken, mijn veters losmaken en schoenen en broek uittrekken. Als ik iets laat vallen, hoef ik niet te bukken maar dan raapt Ferdy het voor mij op. Dat is voor mij heel prettig. Doordat ik zo benauwd ben, kosten al die handelingen mij veel moeite. Die energie kan ik nu in leukere dingen steken en ik hoef geen beroep te doen op iemand nu ik Ferdy heb. Ferdy kan nog meer dan hij nu voor mij doet. Ik hoop dat we samen nog veel kunnen leren.
Grote steun
Naast dat Ferdy veel voor mij doet, is hij ook een grote steun. Door mijn aandoening kan ik niet naar school, ik kan niet werken. Mijn wereld is daardoor heel klein. Ik mag niet alleen zijn, omdat mijn situatie snel kan omslaan. Ik kan het ineens erg benauwd krijgen en dan ben ik niet meer in staat om iemand te bellen voor hulp. Als dat gebeurt, moet iemand mij morfine toedienen of zuurstof bij mij aanleggen. Uit voorzorg neem ik nu iedere dag morfine en dat helpt. Ook al heb ik altijd iemand om me heen, soms voelt het toch alsof je alleen op de wereld bent. Al die mensen die je helpen, hebben ook nog een eigen leven. Ferdy zit nu in mijn leven, hij is er voor mij en heeft geen eigen vriendengroep waar hij ook nog mee wil afspreken.
Investeren in een goede samenwerking
Vanaf het begin waren we continu samen, maar het kostte nog best wat moeite om een team te vormen met Ferdy. Ik dacht dat het meer vanzelf zou gaan, maar je moet investeren in een band en een goede samenwerking. Daar kun je je niet op voorbereiden, dat moet je ervaren. Doordat ik bijvoorbeeld te veel toegaf aan zijn aandacht vragend gedrag, ging hij minder goed luisteren. Nu ik dit gedrag herken, kan ik het beter negeren. Ik merk dat Ferdy daar op zijn beurt ook rustiger van wordt. Het is een wisselwerking.
Hij geeft me een reden om op te staan
Maar bovenal is Ferdy een ontzettende lieverd. Hij is heel groot, maar hij denkt dat hij een schoothondje is. Hij ligt heel graag bij je voeten. En hij geeft me energie nu ik iets heb om voor te zorgen. Hij geeft me een reden om op te staan. Zonder Ferdy zou ik op een slechte dag de hele dag op de bank hangen. Nu moet ik er toch uit en dat is goed voor mij. Soms vind ik het lastig om hem uit te laten. Veel rondes doe ik in de rolstoel. Ik zoek altijd een bos uit waar ik met de rolstoel naartoe kan. De uitlaatrondes overdag neem ik voor mijn rekening. Maar ’s avonds heb ik vaak te weinig energie en dan moet iemand anders Ferdy voor mij uitlaten.
Met Ferdy voel ik me veilig
Wat ik vooraf niet had bedacht, is het veilige gevoel dat Ferdy mij geeft. Ik voel me rustiger doordat hij in de buurt is. Ik ben van plan om Ferdy te leren om op een alarmknop te drukken als ik het zelf niet meer kan. Er zijn alarmknoppen met gps zodat mensen mij kunnen vinden als Ferdy op de knop drukt met zijn snuit. Binnenkort hoop ik dat met de KNGF-instructeur te gaan oefenen met Ferdy. Dan zou ik bijvoorbeeld ook even alleen naar de stad kunnen. Het zou mooi zijn als we dat nog samen kunnen bereiken.’
