Met Eske erbij kan ik gewoon mama zijn
Mayke: ‘Voordat ik Eske had, zat ik noodgedwongen veel op de bank. Ik was snel uitgeput, had 2 jonge kinderen die van alles van mij wilden en waar ik bijna niks mee kon doen. Ik heb het Ehlers-Danlos syndroom (EDS). Bij EDS hecht het bindweefsel niet goed. Bij mij uit de aandoening zich vooral in mijn gewrichten die snel uit de kom gaan en ik heb weinig energie. Met Eske erbij kan ik gewoon mama zijn en simpele dingen zelf doen. We kunnen zelfs naar de Efteling met het hele gezin!
Enorme hulp in huis
Eske is in eerste instantie een enorme hulp in huis. Spullen verzamel ik altijd op mijn schoot, maar ik ben een grote kluns en laat van alles vallen. Eske is er als de kippen bij om het voor me op te rapen. Met twee kinderen van vier en vijf jaar kun je je voorstellen dat er veel speelgoed op de grond slingert. Eske raapt dat allemaal op zodat ik er met de rolstoel langs kan. Maar ze tilt ook mijn benen op de bank en kan het ene been over de andere tillen zodat ik makkelijker mijn schoenen kan aandoen. Ze gaat echt stralen als ze iets mag doen. Aan haar hele houding kun je zien dat ze er zin in heeft. Er verschijnt glimlach op haar gezicht en ze krijgt een vrolijke kwispelstaart.
Twijfels
Ons gezin kan niet meer zonder Eske, ze hoort er helemaal bij. Ondanks dat ik de hulp heel goed kan gebruiken, heb ik wel getwijfeld. We hadden namelijk al een hond, Rambo, een kruising tussen een Rottweiler en een boerenfox, formaatje beagle. Rambo en Eske gaan gelukkig heel goed samen. Wel moet ik ze anders behandelen. Rambo kan zo sterk zijn als een rottweiler, daar moet ik streng en kordaat tegen zijn. Bij Eske werkt dat juist niet. Zij heeft het tegenovergestelde nodig, waardoor ik heb geleerd rustiger te worden. Dat is meteen haar volgende kracht, want mede daardoor is ze ook mentaal een enorme steun.
Ze gaat echt stralen als ze iets mag doen. Aan haar hele houding kun je zien dat ze er zin in heeft.
Eske houdt ons een spiegel voor
Al jaren lever ik strijd met heel veel instanties om dingen voor elkaar te krijgen, zoals met de gemeente of het UWV. Het heeft me bijvoorbeeld 2,5 jaar gekost om een rolstoelbakfiets vergoed te krijgen voor mijn kinderen. Al dat vechten zorgt voor veel frustratie. Mijn man en ik raakten dikwijls gepikeerd en chagrijnig. Nu we Eske hebben, merken we dat meteen. Eske kan namelijk niet tegen boze mensen. Ze gaat dan in haar mand liggen en doet niks meer. Het heeft ons geleerd om onze emoties beter onder controle te houden. Daar is niet alleen Eske, maar ons hele gezin mee gebaat. Zo heeft ze ons echt een spiegel voorgehouden. Als ik nu lastige gesprekken aan moet gaan, vind ik het superfijn dat Eske met me meegaat. Dankzij haar blijf ik in mijn kracht en ga ik met meer zelfvertrouwen die gesprekken aan.
Soms heb ik twee hulphonden
Soms heb ik 2 assistentiehonden in huis. Rambo doet Eske weleens na. Vooral als de koelkastdeur opengaat. Hij weet dan dat ik de smeerkaas pak en dan wil hij ook wel een lekkere beloning in de vorm van een lik smeerkaas. Dan snelt hij naar me toe met zijn kleedje in zijn bek. En hoe mooi: hij staat dan absoluut in de weg van Eske, maar ze gaat onverschrokken door met haar werk. Zo knap vind ik dat.
We groeien nog steeds als team
Eske is nu 2 jaar bij ons en nog steeds groeien we als team. Ik ben haar nu aan het leren om mij van de bank te trekken. Daar gebruik ik een kauwspeeltje voor. Ze bijt erin en geeft mij tegengewicht, waardoor ik makkelijker op kan staan. Het is lastig voor Eske, want ze mag niet te hard trekken, zodat er niet een gewricht uit de kom schiet. En het vraagt een andere manier van trekken dan een deur of een laatje. We moeten samen dat evenwicht zien te vinden.
Wat ik graag zou willen, is een keer helemaal alleen weg. Samen met Eske natuurlijk. Ik kan niet goed alleen zijn en dat zou voor mij een hele overwinning zijn. Het maakt niet uit wat, als we maar samen iets gaan doen. Ik heb het volste vertrouwen dat we dit kunnen!’
