Marjanne redt het dankzij assistentiehond Bizzy
Zij vormen een opvallend gezelschap: Marjanne en haar man in hun rolstoelen, met hun 2 assistentiehonden en een vrolijk dartelende Jack Russell terriër. Samen genieten zij vaak van een wandeling in de polder.
‘Zo’n wandeling is een hele onderneming, want voor we fris en fruitig in onze buitenrolstoel zitten zijn we tweeënhalf uur verder’, vertelt Marjanne Orbons-Meijerink (63). Haar toon is opgewekt. Ze heeft reumatische artritis, artrose en hartklachten. Haar man Hub heeft een hoge dwarslaesie. Dat maakt hun leven gecompliceerd, zou je denken, maar Marjanne houdt de moed erin.
‘Ik ben een optimist en het scheelt dat ik mijn eigen assistentiehond heb. Als ik ’s ochtends de keuken inrijd, trekt Bizzy de koelkast voor me open, haalt ze de krant uit de bus en pakt ze alles wat ik laat vallen op. De hele dag kijkt ze van een afstandje of ik haar nodig heb, want dat vindt ze prachtig. Als iemand in de supermarkt mij wil helpen, zie je Bizzy kijken: “Hé, dat doe ik toch?” Een pakje boter uit het schap halen doet ze zo netjes, er zit geen deukje in! Echt, ik ben zo blij dat ik die meid heb’, zegt Marjanne innig tevreden.
Hond mee in ambulance
Onlangs moest Marjanne met loeiende sirenes naar het ziekenhuis vanwege hartklachten. Bizzy wurmde zich in een hoekje van de ziekenauto. Hub en zijn assistentiehond snelden er in de auto achteraan. Marjanne: ‘In de onderzoekskamer was het gordijn rond mijn bed dichtgetrokken. Daar onderdoor piepten 2 hondenstaarten. Dat hadden ze nog nooit gezien, dus iedereen kwam even om de hoek gluren’, vertelt ze geamuseerd. ‘Onze assistentiehonden waren van harte welkom in het ziekenhuis. Je hoort wel eens anders, maar wij hebben goede ervaringen. Zelfs bij ons favoriete Japanse restaurant zijn we welkom met onze honden!’
Artikel gaat verder onder de afbeelding.
Bijdehante vragen
Een betere toegankelijkheid en meer begrip voor mensen met een beperking, daarvoor zetten Marjanne en Hub zich ook actief in via het Platform Gehandicapten, een organisatie die opkomt voor de belangen van mensen met een lichamelijke beperking en chronisch zieken. Ze geven veel voorlichting. Marjanne: ‘Dat doen we met een groepje mensen met diverse handicaps en honden. We stellen ons voor met ons beroep: “Voor jullie staan - of zitten - een verpleegkundige, een ingenieur, enzovoort. Jullie zien misschien een paar kreukels, maar wij zijn net zoals jullie!” Dat werkt. Zo dwing je respect af en ben je niet zielig.
Jongeren zijn een leuke doelgroep. Die stellen bijdehante vragen en waarderen een eerlijk antwoord. En de ervaring maakt blijvend indruk op hen. Na afloop laat ik Bizzy even loslopen en een pen van de grond rapen, dat vinden die scholieren prachtig.’
Complete volksverhuizing
Eens per jaar vieren Hub, Marjanne en hun assistentiehonden vakantie in Limburg. Marjanne: ‘In een huisje voor 10 personen, met een balzaal van een huiskamer. Dat was moeilijk te vinden, want met één rolstoel of assistentiehond ben je nog wel welkom, maar met twéé… ’ De reis erheen is een uitdaging, want er gaan meerdere rolstoelen mee, een koffer vol incontinentiemateriaal en honden. ‘Een complete volksverhuizing!’, schatert Marjanne. ‘Maar we genieten van elke minuut.’
Voor een buitenstaander ziet hun leven er zwaar uit. Marjanne: ‘Ja, maar ik ben een rasoptimist en mijn man ook. Daardoor redden we het. En dankzij onze assistentiehonden natuurlijk. Met hun hulp zijn we zelfstandiger en houden we energie over voor ons werk. Heus, ik ben een gelukkig mens.’
