Zoektocht naar het gouden mandje voor de pensioenhond
Wist je dat onze pensioenhonden zorgvuldig worden opgevangen? Er is een heel traject dat we doorlopen om een optimaal pensionadaparadijsje te vinden voor al deze kanjers.
KNGF-honden gaan met pensioen als ze 10 jaar oud zijn of eerder als de situatie daarom vraagt. De hond kan het werk bijvoorbeeld fysiek niet meer aan of er spelen medische klachten die het geleidewerk in de weg zitten. Wat gebeurt er eigenlijk als de hond van zijn welverdiende pensioen mag genieten?
Lees hier meer over de weg van pup naar pensioen.
Cliënt krijgt eerste keuze
‘Allereerst krijgt de cliënt de keuze voorgelegd om de hond te houden na de pensionering’, vertelt Yvette Krooder van het Servicebureau. ‘Uiteraard doen we dat in overleg. Het is namelijk niet altijd in het belang van de hond om bij de cliënt te blijven. Iemand die alleenstaand is en een baan buiten de deur heeft, kan de pensioenhond niet houden. Dan zou die hond te veel alleen thuis zijn. Vaak is dat besef er bij cliënten ook. Dus daar is weinig discussie over.’
Plek in naaste omgeving?
Kan de cliënt zijn/haar hond houden, dan geniet de pensioenhond daar van een mooie oude dag. Wel zo makkelijk en fijn. Als de cliënt de hond niet kan houden, vragen we of diegene iemand in de naaste omgeving kent die de hond zou willen adopteren. Yvette: ‘Bijvoorbeeld familie, goede vrienden of de vaste oppas. Die kennen de hond al en hebben bijvoorbeeld eerder aangegeven de hond een warm thuis te willen geven.’
Terug naar het pleeggezin?
Mocht er niemand uit deze groep voortkomen, dan gaat de vraag naar het pleeggezin of zij de hond misschien een gouden mandje willen geven. Heeft het pleeggezin geen plaats, dan heeft KNGF een wachtlijst van popelende mensen die zich hebben aangemeld voor een pensioenhond. De mensen die we vervolgens selecteren zijn allemaal door ons bezocht. Yvette: ‘Als we een adoptiegezin zoeken, proberen we altijd een goede match te maken. Mensen hebben hun voorkeuren aangegeven, voor bijvoorbeeld een reu of teef en we kennen hun gezinssituatie. Cliënten vullen een soortgelijke vragenlijst in en we weten natuurlijk veel over de hond.’
Zoeken naar een match met adoptiegezin
Vervolgens lopen Yvette en collega Carla alle gegevens na om te kijken bij welk adoptiegezin de hond het best zou kunnen passen. ‘Een hond die moeite heeft met katten, plaatsen we niet in een gezin met een kat.’ Als de match op papier is gemaakt, belt de Servicebureaumedewerker het adoptiegezin. ‘We vertellen dat er een hond beschikbaar is en schetsen een eerlijk beeld van die hond. Bijvoorbeeld of de hond medisch iets mankeert. Daarna sturen we nog een e-mail met een foto en als ze dan willen, kunnen ze de hond bij ons in Amstelveen ophalen. We hebben de hond dan al bij de cliënt opgehaald of de cliënt heeft de hond naar school gebracht. Dat verschilt.’
Nazorgbezoek
Het klinkt allemaal vrij makkelijk, maar voor cliënten is het natuurlijk moeilijk om afscheid te moeten nemen van hun hond. Dat is het gevolg van werken met 'levende hulpmiddelen'. Ook KNGF houdt nog contact met het adoptiegezin. Yvette: ‘Na een week bellen we op en dan vragen we bijvoorbeeld hoe het de eerste nacht is gegaan. Daarna brengen we na een jaar nog een nazorgbezoek om te kijken hoe het met de hond gaat. Zo weten we zeker dat de hond van een welverdiend fijn pensioen geniet.’
