Waar de inzet van een puppypleeggezin toe leidt
Afgelopen juni werd Ronald Breur uit Tuitjenhorn onder valse voorwendselen naar Amstelveen gelokt, waar hij tot zijn grote verassing koninklijk werd onderscheiden. Ronald en cliënt Ruud Warmerdam vertellen in dit blog over het ‘lintjeswaardige werk’ van een puppypleeggezin.
Onze geleidehonden groeien hun eerste jaar op bij een puppypleeggezin. Zo genieten ze van een onbezorgde jeugd. Daarnaast verzorgen deze pleeggezinnen de basisopvoeding, onder begeleiding van KNGF-instructeurs. Als de jonge honden eenmaal de stap naar school maken, zijn ze dankzij hun inzet goed gesocialiseerd en kennen ze de basiscommando’s zoals ‘zit’ en ‘af’. Ronald Breur is al 18 jaar actief voor onze organisatie. Eerst alleen als puppypleeggezin, maar pup Evy mocht moederhond worden en zo werden Ronald en zijn vrouw Jantineke ook fokgastgezin.
Mooiste beloning
Burgemeester Marjan van Kampen reikte de onderscheiding uit en benoemde Ronald tot Lid in de Orde van Oranje-Nassau. Ronald liet zijn vrouw Jantineke meedelen in de eer voor haar rol in het gastgezin. In 2001 begon Ronald met het opvoeden van pups. ‘Natuurlijk ben ik vereerd en volkomen verrast, maar je doet dit vrijwilligerswerk niet voor een lintje. Ons gezin wil dit gewoon doen, KNGF-pups grootbrengen. En de mooiste beloning die je krijgt, is als je een blind iemand ziet lopen met een geleidehond die door jou is grootgebracht. Niettemin zal ik het lintje koesteren als teken van waardering.’
Dankzij de opvoeding
Ruud Warmerdam heeft een geleidehond gehad die door de familie Breur is opgevoed: ‘In 2008 kwam Davey als geleidehond in mijn leven. In de zes jaren dat ik met Davey heb mogen lopen, hebben we veel meegemaakt. Als geleidehond deed hij het erg goed. Omzeilde de obstakels die op ons pad kwamen. Had een goed geheugen voor routes die we al een tijd niet gelopen hadden. Davey was een lieve hond, een goedzak die snel vrienden maakte. Hij was goed met kleine kinderen. Ik heb mij altijd heel goed gerealiseerd, dat Davey zo geworden is door de opvoeding die hij gehad heeft bij de familie Breur. Zij hebben ervoor gezorgd dat Davey goed luisterde, dat hij netjes bleef liggen in de winkel als ik op zoek was naar iets, dat hij zo goed op kon schieten met kinderen. Dat vuurwerk hem niets deed. De familie Breur heeft hier veel tijd in gestoken. Dat staat voor mij buiten kijf. Mocht ik de keus hebben, dan zou ik graag weer een geleidehond willen hebben die bij de Familie Breur gesocialiseerd is.’
