Vraag het aan...ambassadeur Klazien
Wie kan er beter over ons werk vertellen dan een ervaringsdeskundige? Klazien van Brandwijk (humanistisch raadsvrouw/luitenant-kolonel b.d.) is één van de cliënten die als ambassadeur rondreizen om te vertellen over hun PTSS-assistentiehond en over KNGF Geleidehonden.
Klazien, kun je kort vertellen hoe je je PTSS hebt opgelopen?
‘Ik heb bij Defensie gewerkt als geestelijk verzorger. Eerst bij de Landmacht en Luchtmacht, later bij de Marine. In 1995 werd ik met de mariniers uitgezonden naar Cambodja. We maakten daar indringende en verdrietige zaken mee. Jaren later, toen de oorlog in Syrië begon, kreeg ik daar last van, vooral toen mensen om me heen geen begrip toonden voor de Syrische vluchtelingen. Na onderzoek kreeg ik de diagnose posttraumatische stressstoornis. Lange tijd durfde ik zelfs mijn huis niet meer uit.’
Dat veranderde dankzij je eerste hond Lio?
‘Ja. In 2014 kwam Lio in mijn leven, een prachtige kruising-herder, door KNGF Geleidehonden getraind om mensen met PTSS te helpen. Hij maakte mij wakker bij nachtmerries en zorgde ervoor dat mensen niet te dicht bij me kwamen, door zichzelf tussen hen en mij in te positioneren. Lio is nu met pensioen, maar woont nog bij ons, samen met zijn opvolger Hero. Het zijn echt mijn helden. Mijn hulphonden gaven mij weer de moed om eropuit te gaan. Door samen met de honden ambassadeursklussen te doen voor KNGF herontdekte ik mijn eigen kwaliteiten, bijvoorbeeld als spreker voor groepen.’
Waar ga je zoal naartoe als ambassadeur?
‘Het leukste vind ik scholen, vooral middelbare. Jongeren zijn zó geïnteresseerd. Het was ook mooi om voor 150 hbo-studenten Verpleegkunde te spreken. Verder kom ik bij vrouwenverenigingen en bejaardenclubs, en ga ik graag naar de Veteranendag. Iedereen is onder de indruk als ik vertel wat KNGF-honden kunnen.’
Wat zijn de leukste vragen die je krijgt?
‘Ze willen altijd weten of mijn hond Hero de hele nacht naar me staart om te kijken of hij me wakker moet maken, maar zo gaat het niet. Hij slaapt gewoon, maar merkt het toch als ik onrustig word. Net als bij ouders met baby’s; je slaapt, maar hoort het heus wel als ze huilen.’
Ga je nog door als ambassadeur?
‘Graag! Ik vind het ambassadeurswerk zeer bevredigend. Zo doe ik een beetje iets terug voor KNGF, waaraan ik zo veel te danken heb. Ik ben altijd heel trots als ik op pad mag voor jullie.’
