'Ik kan gewoon een vader en echtgenoot zijn'
Gert-Jan (36) gaat als tiener niet voor de lol naar buiten. Op straat gebruikt hij een taststok. ‘Dat was een ellende. Vermoeiend, langzaam en héél onhandig. Ik telde met de stok markeringspunten om thuis te komen. Maar als ik bijvoorbeeld een paaltje gemist had, dan stond ik bij de buren in de voortuin.’
Thuis bij zijn ouders heeft Gert-Jan het zo slecht nog niet. Binnenshuis hoeft hij niet alles zelfstandig te doen, maar buiten is het lastiger. ‘Met een stok ben je op straat volledig op jezelf aangewezen. Reizen met het ov vond ik de grootste verschrikking. Het is druk op het station, er staan allemaal mensen voor de ingang van de trein. Met je stok tik je onbedoeld tegen al die benen aan. Ik kon er gewoon niet mee overweg.’
Veranderingen
Op zijn 18e staat Gert-Jan aan de vooravond van grote veranderingen. Hij gaat op zichzelf wonen én studeren. ‘Tegelijkertijd kreeg ik mijn eerste blindengeleidehond. Daar ben ik achteraf heel dankbaar voor. Ik stond al een tijdje op de wachtlijst van KNGF Geleidehonden en na een jaar was het zover. Toen ik mijn hond kreeg, ontdekte ik pas wat ik gemist had al die jaren. Alles kon zoveel makkelijker en beter. Het enige puntje was dat ik geen enkele ervaring had met huisdieren.’
Hartje Amsterdam
Leven en lopen met een blindengeleidehond vraagt veel oefening. Gert-Jan krijgt dan ook intensieve begeleiding. ‘De overgave aan een hond, dat vond ik best spannend. De instructeur van KNGF hielp om onze band te versterken. Zo gingen we met elkaar naar hartje Amsterdam. In de ene hand had ik de geleidehondenbeugel, in de andere hand mijn stok. Na een paar stappen blokkeerde mijn hond, maar ik wilde doorlopen. De trainer zei: “Voel eens recht voor je met die stok.” Niets... Bleek dat we aan de rand van de gracht stonden. Vanaf dat moment vertrouwde ik volledig op mijn hond.’
Routes oefenen
Gert-Jan went snel aan zijn nieuwe levenspartner en heeft positieve ervaringen op straat. ‘Ik was gewend om met mijn stok zelf alle herkenningspunten te zoeken. Doodvermoeiend. Maar mijn hond nam dat helemaal van mij over. De eerste paar keer moet je routes samen oefenen, maar binnen een mum van tijd liep mijn hond ze op eigen initiatief. Ik hoefde ook niet op de meter nauwkeurig te weten waar een zebrapad was. Mijn hond loodste me daar naartoe. Ik kwam weer graag buiten en werd daardoor een stuk ondernemender.’
Altijd samen
Nu, 18 jaar later, loopt Gert-Jan met zijn derde blindengeleidehond. Waar Gert-Jan is, daar is ook Nore. ‘Vraag het mijn buren maar. Ik doe geen stap buiten de deur zonder mijn hond. Met een stok kán en wil ik niets meer. Ik ben heel erg van dieren gaan houden. Dat moet ook wel, want je bent altijd samen. Nore helpt me overal mijn weg te vinden. Treinreizen doen we echt samen. Ook op mijn werk is ze onmisbaar. In de enorme kantoortuin blijft ze staan voor het juiste bureau en ze brengt me naar vergaderingen.
Beschermend
Nore blijkt een echte gezinshond en dat komt goed uit. Gert-Jan en zijn vrouw krijgen in 2019 een baby. ‘Mijn zoontje en Nore hebben een hechte band. Daan knuffelt soms iets te hardhandig, maar Nore zal er nooit vervelend op reageren. Ze snapt dat hij nog klein is. Als Daan huilend wakker wordt, gaat Nore er direct naartoe om te checken wat er is. Ze is heel beschermend naar hem toe. Dankzij Nore kunnen Daan en ik samen op straat lopen. Met een stok had dat niet veilig gekund. Nore past haar looptempo aan zodat we langzaam met zijn drietjes kunnen wandelen.’
Stabieler
Als Gert-Jan nadenkt over zijn leven, is hij heel tevreden. Huisje, boompje, beestje: zo typeert hij het zelf. ‘Mijn situatie is wat stabieler dan vroeger, maar dat vind ik juist fijn. Dankzij mijn hond kan ik dit leven leiden. Er zijn wat minder spannende uitjes, maar Nore blijft voor mij van onschatbare waarde. Zij vindt het thuis heerlijk en is gek op mijn vrouw. Wat de toekomst ook mag brengen, Nore is niet meer weg te denken.’
Mindful
Een geleidehond geeft niet alleen praktisch gemak. Gert-Jan is nuchter, maar erkent ook dat zijn honden hem veranderd hebben. ‘Een hond is heel mindful. Als het nu goed is, dan is het goed. Daar kun je als mens van leren. Mijn honden hebben me ook zelfvertrouwen gegeven. Mensen reageren positiever op je als je met een hond loopt; je krijgt sneller complimenten. Met Nore blijf ik ook zelfstandig. Toen mijn zoon net geboren was, kon ik zelf naar de babywinkel. Dat voelt goed, om gewoon vader en echtgenoot te zijn.’
