Hulptrainers die maar wat graag aaien en brokjes geven
Willen je meiden nog een keer helpen? Een vraag die regelmatig via de app voorbij komt. Het komt van de KNGF-trainers. In hun zoektocht naar de ideale match is het belangrijk om te onderzoeken hoe honden met kinderen zijn. Wat hun belastbaarheid is en of ze met onverwachte bewegingen kunnen omgaan. Maar je hebt niet altijd kinderen bij de hand om mee te oefenen. Of toch wel? Een beetje, want mijn meiden wonen op het terrein bij KNGF Geleidehonden. Dus als ze niet op school zijn, aan het sporten of uit logeren, vinden ze het hartstikke leuk om te helpen met de hondjes.
Functionele rotzooi
Het is vakantie en trainer Masja staat voor de deur met de eerste kandidaat: Skibby. Deze vrolijke, zwarte labrador was tijdens een training op straat tegen een kindje opgesprongen. Niet de bedoeling natuurlijk. Maar is dit iets wat Skibby altijd doet of was het een eenmalige misser? Om dat uit te zoeken, komt Skibby even bij ons thuis spelen. ‘Ze zijn nog aan het knutselen, dus het is hier wel een rotzooi’, zeg ik tegen Masja als ze met hond voor de deur staat. Op de grond liggen strookjes papier, rollen met stickers, stukken karton en piepschuim. Masja glimlacht alleen maar. Hoe meer rotzooi, hoe beter. Het is gelijk een mooie gelegenheid om te onderzoeken of Skibby van al die spullen kan afblijven.
Is Skibby een echte kindervriend?
In de gang lukt het Skibby nog even om een duik te nemen in het bakje met kattenbrokjes die er per ongeluk nog staat en dan stapt ze kwispelend de woonkamer in. ‘Laat haar maar even de omgeving verkennen’, zegt Masja tegen Ronja en Jasmine die klaarstaan om de gast te verwelkomen. Skibby scharrelt wat door de woonkamer. Ze zal geen blindengeleidehond worden, omdat ze het vooraan lopen en in tuig lopen maar niks vindt. KNGF wil vooral blije honden aan het werk hebben en dus kijkt Masja nu naar andere carrièremogelijkheden. Een buddyhond lijkt het best bij haar te passen. Maar kan zij ook als buddyhond bij een kindje met autisme?
Brokjes uitdelen en uitgebreid aaien
‘Ik ben blij met wat ik zie’, is de eerste reactie van Masja. Ze reageert helemaal niet te druk op de kinderen. Ronja en Jasmine zijn inmiddels voorzien van brokjes om wat oefeningen met Skibby te doen. ‘Skibby, zit’, zegt Ronja. Ze moet het een paar keer herhalen maar dan gaat Skibby zitten en krijgt haar welverdiende brokje. Jasmine pakt ondertussen een hoepel. ‘Kunnen we hiermee spelen?’ vraagt ze aan Masja. Uitstekend idee, Skibby kan voor een brokje door de hoepel stappen. Terwijl Ronja de hoepel vasthoudt, lokt Jasmine haar met een brokje. En het lukt! Skibby wordt nog even uitgebreid geaaid en dan is het tijd voor bezoeker nummer 2: Zilke!
Grote honden zijn indrukwekkend
‘Zilke laten we even gaan’, zegt Masja als ze binnenkomt met deze grote blonde labrador retriever. Ze heeft een wat spitse snuit en loopt wat onrustig door de woonkamer. Ze blijft in de buurt van Masja en reageert zodra Masja iets zegt. Terwijl Ronja rustig wacht totdat Zilke haar komt begroeten, wordt Jasmine wat schrikkerig van de onrustige Zilke. Jasmine is nog maar 4 en niet veel groter dan Zilke. Grote honden zijn, ondanks dat je op het terrein woont van een blindengeleidehondenschool, nog best indrukwekkend voor haar. Als Zilke in de buurt komt, slaakt ze een klein gilletje en doet haar armen omhoog. Zilke gaat meer bewegen als Jasmine dat doet.
Zilke blijft openstaan voor de kinderen
‘Zie je wat er gebeurt?’, zegt Masja tegen mij. Het is overduidelijk dat Jasmine en Zilke elkaar versterken in hun onzekerheid. Maar Ronja blijft rustig, zij is al 8, en je ziet ook dat Zilke nu vertrouwen bij haar begint te zoeken. ‘Wat ik mooi vind om te zien’, legt Masja uit, ‘is dat Zilke open blijft staan voor de kinderen. Je ziet dat ze het spannend vindt, en dat zegt zeker iets over wat ze aan zou kunnen, maar ze sluit zich niet af.’ Masja oppert om Zilke maar even flink te aaien. De kinderen gaan op de grond zitten en Masja laat Zilke bij ze liggen. Terwijl Ronja en Jasmine met hun handjes over haar vacht strijken en kriebelen op haar buik, ontspant Zilke. Het duurt niet lang voordat Zilke op haar rug ligt, met haar poten in de lucht en zich vol overgave laat aaien.
Is Nicus klaar voor het echte werk?
Als laatste mag Ronja nog een rondje met Nicus over het terrein lopen. Deze olijke zwarte lab is al ver in zijn opleiding. Toch is het handig om nog even te kijken of hij alle trucjes nog wil doen die de trainer zo enthousiast heeft geoefend. Want deze jongen is weliswaar een kindervriend, maar ook wat eigengereid. Tijdens deze training laat Nicus zien dat hij er klaar voor is. Hij luistert goed naar het commando ‘koppie’ waarna hij zijn lieve kop op de schoot van Ronja legt en als beloning van haar zusje een brokje krijgt. Tijd om uit te vliegen en een echte kindervriend te worden als buddyhond. En Ronja en Jasmine? Zij kijken alweer uit naar de volgende trainingssessie, op het terrein wonen van KNGF Geleidehonden is zo slecht nog niet ;).
