Een ode aan deze vrolijke golden retriever: hartendief Bram.
Bij KNGF Geleidehonden houden we natuurlijk van al onze honden, maar soms komt er een exemplaar voorbij waar iedereen op slag verliefd op wordt. Bram, de lieveling van veel kantoormedewerkers, is klaar om aan het werk te gaan.
Als Bram, een grote golden retriever met zijn trainer het hoofdgebouw inloopt, begint het rond te zingen: ‘Ah Bram. Het is Bram. Brammie!’ Met zijn lange dikke staart fier in de lucht en een stoïcijnse blik in zijn ogen, reageert deze rakker nergens op. Precies zoals het een volleerde blindengeleidehond betaamt. Maar de medewerkers in het hoofdgebouw slaan allemaal aan als ze Bram zien.
Grote schare fans
De trainer van Bram: ‘Toen Bram mocht kennismaken met de baas die wij voor hem op het oog hadden, zei ik vooraf tegen de cliënt dat Bram een grote schare fans had bij KNGF. Ze dacht waarschijnlijk: dat zeggen ze bij iedere hond die ze matchen. Maar toen we met elkaar door het gebouw liepen en ze medewerkers liefkozend zijn naam hoorden fluisteren, begon haar toch wel te dagen dat Bram niet zomaar een hond was.’
In het nest viel hij al op
Het begon al bij de geboorte van Bram. Tijdens de bevalling dachten het fokgastgezin en de KNGF-medewerker dat alle pups waren geboren en toen floepte Bram er nog uit. ‘In het nest viel hij al op, terwijl het toch allemaal schattige goldens waren met allemaal dezelfde kleur. Hij was gewoon net iets meer een fluffy stuiterbolletje dan zijn broertjes en zusjes’, vertelt een medewerker.
Net een blonde Sint-Bernard
Het onstuimige is er vanaf, maar fluffy is Bram nog steeds. ‘Hij is echt een soort knuffelbeer’, aldus een andere KNGF-medewerker. ‘Hij ziet eruit als kruising tussen een ijsbeer, een golden en een blonde Sint-Bernard.’ Een andere KNGF’er over Bram: ‘Hij heeft een soort van lobbig, sullig koppie. Als hij me aankijkt, ben ik meteen verkocht. Bram is echt een hond die ik zelf zou willen hebben.’
Hij doet me aan Paw Patrol denken
Bram is ook eigenlijk wel een lobbes. Stemmingmakerij hoef je van hem niet te verwachten. Hij is gewoon geen druktemaker. ‘Je hebt het niet eens door dat hij er is’, vertelt een kennelmedewerker. ‘Bram is rustig in de kennel, ligt vaak lekker te chillen en maakt zich niet druk. Maar gaat hij aan het werk, dan vind ik hem net een superheld. Ik moet eigenlijk altijd aan Paw Patrol denken als ik hem zie werken. Gaat zijn tuig om, dan gaan zijn oren een beetje naar achteren, dan steekt hij zijn kop in de lucht en dan voelt hij zich heel belangrijk.’
Heel veel geluk, Bram!
De tijd is nu aangebroken dat we Bram moeten laten gaan. Hij is geslaagd voor zijn opleiding en wordt blindengeleidehond. Dat hij het zo ver zou schoppen, had niet iedereen verwacht. Doordat Bram zo rustig is en zo stoïcijns kan reageren, werd door sommigen getwijfeld aan zijn capaciteiten. Begrijpt deze knuffelbeer wel wat hij moet doen? Uit zijn maandrapportages blijkt dat Bram inderdaad iets meer tijd nodig heeft om dingen aan te leren, maar ‘zodra hij het begrijpt, zit het er ook in’.
Het zit er in Bram, we zwaaien je uit en wensen je heel veel geluk bij je nieuwe baas!
