Woonhuizen op het terrein zijn toptrainingslocaties geworden

Meubels kunnen tegen een stootje

Met de opbrengst hebben we beide woonhuizen geschikt gemaakt voor zowel ‘normale’ bewoning als voor trainingsdoeleinden. We hebben de deuren van de huizen verbreed. Superhandig, want zo kun je er door met een rolstoel. Onze trainers gebruiken diverse rolstoelen om toekomstige ADL-assistentiehonden hiermee te leren omgaan. Ook beschikken we nu over verschillende deuren en kasten die de honden open of dicht kunnen duwen, trekken of schuiven. Belangrijke skills die deze hulphonden zich eigen moeten maken. Alle nieuwe meubels, zoals bed en stoelen, kunnen tegen een stootje, zodat ze lang meegaan. Dat geldt voor alle apparaten waarmee deze honden te maken krijgen.

Extra locatie erbij

Instructeur Priscilla van der Land is vaak met haar honden in een van de trainingshuizen te vinden. Ze vertelt wat er zo fijn is aan deze ‘huiselijke’ trainingslocaties. Priscilla: ‘Het huis had echt een opknapbeurt nodig. Na jaren van training hingen de deurtjes en lades van de kastjes scheef in de sponning. Hoe fijn is het dat we dat weer allemaal nieuw hebben, zodat we er goed mee kunnen trainen.’

Naast een woonhuis hebben de trainers en instructeurs nu ook een gelijkvloers appartement om voor de training in te zetten. De aangrenzende ruimte, die voorheen werd gebruikt voor de training van de medische detectiehonden, is omgebouwd tot trainingslocatie. Er staat een bed, een bank en een bureautje.

Situaties beter nabootsen

Priscilla: ‘We kunnen in de huizen goed cliëntgericht trainen. We kunnen de situaties nabootsen waarin ze straks terechtkomen. We kunnen er speelgoed laten rondslingeren om te kijken of ze het niet pakken. We kunnen nu met de rolstoel door de voordeur naar binnen en dat trainen met de honden, want dat is aangepast. We hebben een schuifdeur in het huis gekregen om mee te trainen, want we merkten dat veel cliënten schuifdeuren in huis hebben. In het huis staat een wasmachine om de honden te leren hoe ze de was uit de machine kunnen halen en aangeven. We kunnen er de radio aanzetten. In het huis hebben we boven een bed staan om het wekken bij een nachtmerrie te oefenen en het huis heeft een steile trap die we inzetten voor de training van PTSS-assistentiehonden.’

Huisgedrag onder de loep nemen

Niet alleen de trainers van ADL-assistentiehonden en PTSS-assistentiehonden gebruiken het huis. Ook trainers van blindengeleidehonden kunnen er terecht, aldus Priscilla. Bijvoorbeeld als er zorgen zijn rondom het huisgedrag van de hond. Dan kunnen ze met de honden in dat huis gaan kijken of ze dat gedrag laten zien. Zoals checken of ze niet stiekem eten stelen van het aanrecht. ‘Het is ook een prettige ruimte om je rapporten te schrijven’, besluit Priscilla. ‘Voor de honden is dit een training. Hoe gedragen ze zich als je op de computer bezig bent en zij zichzelf moeten vermaken? Tegenwoordig hebben we camera’s hangen om het alleen-zijn te kunnen monitoren.

Prikkelarme omgeving

Annemieke Lakeman, trainer van de jonge honden, vertoeft ook vaak met de honden in de huizen. ‘Het is vooral fijn om even met ze in een prikkelarme omgeving te zijn’, vertelt ze. ‘Voor de honden die net op school zijn, kan de kennel best overweldigend zijn. In het huis en het appartement is het rustig. Als we al weten dat de hond een ADL-assistentiehond of PTSS-assistentiehondwordt, laten we de hond al wennen aan deze ruimtes, omdat ze daar veel van hun training kunnen krijgen.’

Fijn dat de huizen er zijn

Ook Annemieke gebruikt de woonhuizen om te zien hoe het huisgedrag van honden is. ‘Als de honden net op school komen, gaan we ze uitgebreid leren kennen. We weten natuurlijk al veel vanuit hun tijd bij het pleeggezin. Maar we willen met eigen ogen zien hoe hun huisgedrag is. Is de hond heel druk in huis? Vindt een hond snel zijn rust? Wat gebeurt er als de bel gaat? Pakt een hond spullen van de grond? Duikt een hond stiekem een kastje in? In een kennel is zo’n thuissituatie lastig na te bootsen, dus des te fijner is het dat we deze huizen op het terrein hebben.’

Twee vliegen in een klap

En ook de jonge honden trainers schrijven er rapporten. Annemieke: ‘Daarmee slaan we twee vliegen in een klap. Tijdens het schrijven houden we goed in de gaten wat een hond doet. Pakt hij nu wel stiekem iets van het aanrecht als hij denkt dat ik het niet doorheb, kan dan een oefening zijn. Het is fijn dat de ruimtes zijn opgeknapt en dat we nu een extra appartement hebben om te gebruiken. Meer trainers kunnen nu tegelijkertijd aan het werk in een huiselijke setting.’