Van timide persoon naar bevlogen ambassadeur
Esther geniet ervan om als ambassadeur voor grote groepen mensen te staan. Voordat zij een blindengeleidehond had, was dat wel anders. Lees haar verhaal.
Geen beperking maar uitdaging
Esther Landaal is vanaf haar geboorte slechtziend en ervaart dat niet als een beperking. Esther: ‘Ik vind het meer een uitdaging. Ik weet niet anders. Als kind was mijn zicht iets beter, want ik heb nog gefietst. Inmiddels zie ik minder dan een procent. Kleuren kan ik zien, daar ben ik blij mee.’ In februari kreeg Esther haar tweede blindengeleidehond, de zwarte labrador retriever Zivan. Maanden heeft ze op de wachtlijst gestaan, want haar eerste hond, de prachtige grote herder Loyd, kreeg plots een hernia en werd afgekeurd.
Natuurlijk ontspannen
‘In die vijf maanden op de wachtlijst merkte ik weer hoeveel moeite het kost om met een witte taststok te lopen. Ik liep krampachtig en kon soms rare bewegingen maken omdat ik opeens op een paal stuitte. Met een blindengeleidehond loop ik natuurlijk ontspannen. Zonder hond is mijn sociale leven kleiner. Als een bezoek me twintig minuten looptijd kost, ga ik niet. Te intensief met alleen een taststok. Ik heb in die tijd echt vaak naar KNGF gebeld met de vraag of er niet al een hond voor me was.’
Veel zelfvertrouwen
Esther trekt er vaak op uit met haar blindengeleidehond aan haar zijde, zo is ze bezoekmaatje bij diverse mensen. Esther: ‘Naast een hulpmiddel voor onderweg, vind ik vooral de kameraadschap van een blindengeleidehond fijn. Kijk, een hond is niet mijn man of mijn partner, maar het is bijzonder om te kunnen vertrouwen op een hond en dat je weet dat hij je veilig begeleidt. Ik kan niet goed omschrijven hoe dat is. Je zult mij niet horen zeggen dat het gewoon honden zijn, want dat zijn ze niet voor mij. Door samen een team te zijn, heb ik zelfvertrouwen gekregen. Zonder hond was ik onzekerder om ergens binnen te stappen.'
‘Loyd heeft mijn wereld geopend’
Met haar eerste blindengeleidehond Loyd maakte Esther grote stappen, letterlijk en figuurlijk: ‘Loyd is een grote herder met lange manen. Ik voelde me zo uniek met die hond. Voordat ik hem had, was ik iemand die timide in een hoekje stond om maar niemand in de weg te staan. Loyd heeft dat doorbroken. Hij komt gewoon binnen en lijkt te zeggen: “Hoi, ik ben Loyd en dit zijn wij.” Hij heeft me zoveel zelfvertrouwen gegeven. Hij heeft mijn wereld echt geopend. Met mijn huidige hond Zivan is het andersom. Hij is meer een afwachtende hond. Nu stel ik hem voor. Maar Zivan is weer precies goed voor hoe ik nu ben. En Zivan is echt de perfectie op pootjes.’
Leuk en dankbaar werk
Naast bezoekmaatje is Esther ambassadeur voor KNGF Geleidehonden. Dat betekent dat je haar kunt uitnodigen voor een gastles of presentatie. ‘Het ambassadeurschap vind ik leuk en dankbaar om te doen. Ik kan me nog herinneren dat ik als ambassadeur mijn verhaal deed en er was een mevrouw van 82 die als de dood was voor herdershonden. Ze was er ooit door gebeten. Uiteindelijk was ze zo onder de indruk van Loyd dat ze hem aaide en snoepjes gaf. Loyd ging ook steeds bij haar liggen alsof hij voelde dat de vrouw nog iets te helen had.’
Onbevooroordeeld
Als ambassadeur bezoekt Esther vaak scholen en dat vindt ze leuker dan ze aanvankelijk dacht. Esther: ‘Kinderen en scholen leken me niks, maar ik weet nu dat ik dat juist hartstikke leuk vind. Dat komt ook doordat ik door de jaren heen ben gegroeid en veranderd. Ik ben tegenwoordig ook vrijwilliger bij een dagbesteding voor mensen met een verstandelijke beperking en ik word bezoekmaatje voor een jong iemand met dementie. Dat had ik nooit verwacht van mezelf. Ik oordeel veel minder snel en dat komt misschien wel door mijn blindengeleidehonden. Honden staan immers ook onbevooroordeeld in het leven.’
Veel afwisseling op scholen
Esther houdt van de afwisseling die het ambassadeurschap meebrengt. ‘Bij groep 1 en 2 bestaat de presentatie vooral uit een aaisessie van 10 minuten, maar aan de bovenbouw kun je best een heel verhaal vertellen. In een klas laat ik kinderen weleens met mijn taststok lopen en dan kan ik uitleggen dat al dat getik met een stok niet meer nodig is met een blindengeleidehond. Een andere keer sta ik voor oud-directeuren mijn verhaal en dat van KNGF te vertellen. Zij stellen natuurlijk weer hele andere vragen. Soms is het publiek lastig, pubers kunnen ongeïnteresseerd zijn en dan is het echt hard werken om toch contact te krijgen.’
Wisselwerking met toehoorders
Bovenal geniet Esther ervan om haar verhaal te delen en van alles uit te leggen. ‘Ik schijn mijn verhaal op een expressieve manier over te brengen en ik hou ervan als ik de volledige aandacht heb van mensen. Om zo een gesprek op gang te brengen zodat er een wisselwerking ontstaat tussen mij en het publiek. Op zulke momenten sta ik in mijn kracht. Mijn blindengeleidehonden hebben zeker een bijdrage gehad in mijn persoonlijke groei. En mijn honden zijn echt een klasse apart. Ik denk nu voor de tweede maal: volgens mij heb ik de beste hond van KNGF gekregen.’
Wil je Esther of een andere ambassadeur uitnodigen voor een gastles of presentatie? Klik hier voor de mogelijkheden.
