Samen met het pleeggezin ga je de uitdaging aan
Petra Klomp is al zo’n 20 jaar puppy-pleeggezinnen instructeur. In dit blog vertelt Petra waarom haar werk haar blijft boeien, hoe ingewikkeld het soms kan zijn en over de momenten die het meer dan de moeite waard maken.
Petra: ‘Samen met het pleeggezin sta je elke keer weer voor dezelfde uitdaging: alles doen om de jonge hond zover te krijgen dat hij naar school kan. Daar doen we allemaal ons best voor. Puppy’s opvoeden is ingewikkelder dan het trainen van volwassen honden. Niet dat ik mijn collega’s - die er knappe geleidehonden van maken - te kort wil doen. Maar ons werk met de pups wordt nog weleens onderschat. Pups ontwikkelen zich razendsnel. En elke paar maanden verandert hun gedrag, omdat ze bij wijze van spreken van baby-fase naar jong volwassene gaan. Voor de pleeggezinnen kan dat best lastig zijn.’
Ook pleeggezinnen willen instructie op maat
Als instructeur van puppypleeggezinnen bezoek je de pups thuis of spreek je met het pleeggezin in de stad af. Je bespreekt het gedrag van de pup, bekijkt de vorderingen en je leert de pleeggezinnen hoe ze bepaalde dingen kunnen aanleren bij hun pup, zoals commando’s en gewenst gedrag. Als instructeur heb je te maken met de pup, maar meer nog met de pleeggezinnen. Petra: ‘Soms vinden mensen het best moeilijk om met ongewenst gedrag van de pup om te gaan. Pleeggezinnen zijn allemaal heel verschillend en het is belangrijk dat je als instructeur snel ontdekt welke leerstijl bij wie past. En hoe je daar met je instructies, tips en adviezen het best op kunt aansluiten.’
Ingewikkeld en onvoorspelbaar
Het is dus best een ingewikkelde functie, waarbij je veel ballen tegelijk in de lucht moet houden. Petra: ‘Daarnaast speelt er nog de onvoorspelbaarheid van dit werk. Je moet continu kunnen schakelen en soms is er helemaal geen structuur in te vinden. Neem bijvoorbeeld een stadsbezoek. Dan spreek je met een pleeggezin af bij een station en bekijk je daar de vorderingen van de pup. De tijd is beperkt, want je hebt meerdere bezoeken per dag en je bent afhankelijk van wat je onderweg tegenkomt. Je moet in een flits die duif opmerken waar je met de hond langs wilt lopen om te zien hoe hij reageert, het kind dat verderop aan een ijsje likt en waar je een afleidingsoefening van wilt maken en die andere hond in het vizier krijgen waar je langs wilt lopen. Tegelijkertijd ben je het pleeggezin van alles aan het uitleggen en let je op het gedrag van de hond.’
Blij dat de hond een mooie bestemming heeft
Tussen al het schakelen, plannen, uitleggen en bijsturen, zijn er genoeg mooie momenten die het werk meer dan de moeite waard maken. Petra: ‘Vroeger leidden we alleen blindengeleidehonden op. Toen we ook andere disciplines kregen, was het voor pleeggezinnen best lastig als hun hond een andere carrière kreeg. Het was alsof hun hond niet goed genoeg was als hij een buddyhond werd. Ik kan me nog een pleeggezin herinneren bij wie dat gevoel ook speelde toen hun hond buddyhond werd. Totdat ze een brief ontvingen van de ouders van het jongetje waar de hond was geplaatst. Daarin stond beschreven dat het kind van de huisarts met al zijn medicatie mocht stoppen omdat het dankzij de hond zoveel beter met hem ging. Toen waren deze mensen helemaal om. Ze waren ontzettend blij dat de hond zo’n mooie bestemming had gekregen en zoveel betekende als buddyhond.
Onze honden spelen belangrijke rol in vele levens
En wat ik ook merk: deze honden zijn niet alleen buddyhonden voor onze cliënten. In de pleeggezinnen gebeuren ook dingen waarbij de hond een echte buddyhond-functie kan hebben in de tijd dat de hond bij ze is. Zo betekenen onze honden in veel meer levens een belangrijke rol dan alleen in dat van de cliënten. Dat vind ik mooi.’