‘Prachtig dat er zoveel gebeurt op het opleidingsterrein’
Donateur Aart Bos was een van de genodigden van de relatiedagen die we afgelopen juni organiseerden op ons opleidingscentrum in Amstelveen. Tijdens dit weekend kon een deel van onze donateurs kennismaken met al onze activiteiten. Lees in dit blog hoe Aart deze middag ervoer en wat hij zoal te zien kreeg.
Onze donateurs worden die middag in groepen rondgeleid. Aart Bos is ingedeeld in de groep van de cocker spaniels en andere donateurs in die van de labrador retrievers, golden retrievers en Duitse herders. Oftewel, alle hondenrassen waarmee KNGF Geleidehonden werkt. Na een introductieverhaal van directeur Ellen Greve wordt het tijd om een kijkje achter de schermen te nemen. De “cockers” beginnen hun tocht bij de medische detectiehonden. Een passende start, want twee van de vijf speurneuzen die hun sublieme reukvermogen aanscherpen, zijn cocker spaniels. ‘Jullie zijn mijn favoriete groep natuurlijk’, grapt Patrick, de trainer van de medische detectiehonden, voordat hij vertelt hoe de training is opgebouwd.
Geweldige ontwikkeling
‘Het hele trainingstraject dat Patrick heeft uitgelegd, vond ik zeer boeiend’, vertelt Aart. ‘Dat ze beginnen met het detecteren van een speeltje en eindigen met een vleugje van de geur ervan op een watje en dan vervolgens overstappen op echte monsters. Ongelooflijk. Ik vind dat een geweldige ontwikkeling. Ik denk dat daar op den duur nog veel meer mee kan. Denk aan andere vormen van kanker of iets uit een bloedmonster detecteren. Misschien kunnen er nog meer mooie samenwerkingsverbanden met ziekenhuizen worden aangegaan.’
Tijd voor vragen
Hoe boeiend ook, er staan nog meer onderdelen op het programma. Zoals een demonstratie van geleidehondenbaas Petra en haar hond Wiggles, een kruising Duitse herder en golden retriever. Op het demoterrein kijkt het publiek toe hoe Wiggles zijn baas behendig langs verschillende obstakels leidt. Er is ook tijd om vragen aan Petra te stellen. Er worden vragen gesteld als ‘hoe wordt de match tussen hond en baas gemaakt’, ‘Zijn er ook wel eens cliënten die niet goed voor hun hond zorgen en wat gebeurt er dan?’ en ‘worden de geleidehonden naar het asiel gebracht als ze met pensioen gaan?’. De instructeur en Petra schudden heftig hun hoofd. ‘Asiel? Dat nooit!’ luidt het antwoord. Petra krijgt de lachers op haar hand als iemand aan haar vraagt of de hond niet jaloers is op haar partner. ‘Het is eerder andersom’, grinnikt ze.
Onder de indruk van de kennel
Daarna is het tijd om de kennel te bezoeken. Daar staat John met zijn buddyhond Niels klaar. Eerst vertelt hij de gasten meer over de kennel en daarna komt zijn eigen verhaal aan bod. John slaapt dankzij Niels rustiger, omdat hij toch weet dat hij wakker wordt gemaakt bij een nachtmerrie. Aart: ‘Ik vind het zo mooi hoe een hond iemand weer een nieuw leven kan geven. Dat iemand zoals John, ondanks zijn PTSS, weer naar buiten durft en sociale contacten opdoet. Ik ben een echte hondenliefhebber, maar ik ben ook mantelzorger. Ik vind het geweldig hoe een hond een mens zo kan ondersteunen. En, wat is de kennel mooi schoon en netjes, ik ben er echt van onder de indruk.’
Divers programma
Na afloop praten we nog even na met Aart: ‘Ik vond de middag heel divers. Van tevoren dacht ik: leuk, ik mag naar de honden toe! Maar wat me vandaag heeft geboeid, is dat er zoveel meer gebeurt dan alleen het opleiden van blindengeleidehonden. Er worden ook buddyhonden, assistentiehonden en medische detectiehonden getraind. Vooral die laatste ontwikkeling boeit mij zeer.’
