‘Na mijn pensioen begon er een heel nieuw avontuur’
Betty Swart blaast het woord “pensioen” nieuw leven in. Na een carrière van 30 jaar ontpopte zij zich als een enthousiaste vrijwilliger voor KNGF Geleidehonden, gaf workshops en leerde in één adem ook even drummen en basgitaar spelen.
Die levenslustige houding zat er al vroeg in bij Betty. Ze herinnert zich: ‘Als twintiger liep ik elke dag langs het huis van een oudere dame. Die zat daar steevast bij het raam babykleertjes te haken. Ik dacht: zo gaat het nooit lopen met mij. Daar word ik niet gelukkig van.’ En inderdaad, Betty’s leven neemt een andere afslag. Ze heeft een spannende baan als office- en eventmanager voor internationale bedrijven. Als na 30 jaar het einde van haar carrière in zicht komt, vindt Betty dat best lastig. ‘Ik dacht dat ik in een gat zou vallen, maar die angst was onterecht. Na mijn pensioen begon er een heel nieuw avontuur.’
In contact met dieren
Betty is stapelgek op dieren en zoekt vrijwilligerswerk in deze richting. ‘Ik begon bij het Wereld Natuur Fonds, waar ik lesgaf aan kinderen over wilde diersoorten. Die kleintjes kwamen lekker op schoot zitten en vonden het hartstikke leuk. Maar voor mij was het belangrijk om ook tastbaar met dieren in contact te komen, om ze te knuffelen en te verzorgen.’ Vorig jaar zomer meldt Betty zich aan bij KNGF en wordt tot haar grote geluk aangenomen. ‘Eerst kwam ik op kantoor terecht voor licht administratief werk, wat ook helemaal oké was. Je bent op die manier toch in de buurt van de honden; de kennels zijn op hetzelfde terrein en collega’s nemen hun honden mee naar kantoor. Na een paar maanden mocht ik ook in de kennel werken met de honden in opleiding. Die kans greep ik met beide handen aan en nu werk ik daar één dag per week. Ik leer veel: op de juiste manier lopen met de honden, commando’s zoals “zit”, “blijf” en “vrij”. Ik geef de honden eten en mag intelligentiespelletjes met hen doen. Binnenkort word ik ook gastvrouw voor bezoekers van KNGF. Dat vind ik enig!’
Oude dromen
Sinds haar pensioen is er veel tijd om oude dromen af te stoffen. Betty neemt het ervan en probeert van alles uit. ‘Drummen was een lang gekoesterde wens. Ik heb les genomen en speel nu in een blues-rockband. We hebben al een concert gegeven op Koningsdag en binnenkort is er weer een optreden. Ik volg nu ook een cursus basgitaar spelen, want ik wil octaven leren.’ Als het je nu al voor de ogen duizelt, blijf dan maar even zitten. Betty is van nog veel meer markten thuis. ‘Ik vind het leuk om te vilten, dat is een soort textielbewerking. Laatst heb ik een workshop gegeven op een zorgboerderij voor mensen met een beperking. Het werken met die mensen heeft me diep geraakt. Ik heb me toen aangemeld voor vluchtelingenwerk om deze workshops ook aan Oekraïners te kunnen geven. Het lijkt me zo mooi om iets te doen voor deze mensen. Wat daarbij helpt is dat ik Russisch spreek. Dat heb ik jaren geleden geleerd aan de Universiteit in Sint-Petersburg. Ik heb daarna nooit iets met de taal gedaan, maar nu heb ik de kans om het voor iets positiefs in te zetten.’
Honden op kantoor
Te midden van duizend-en-één activiteiten heeft Betty toch wel haar hart verpand aan KNGF. Ze voelt zich er helemaal thuis. ‘Het is een heerlijk bedrijf om voor te werken, heel sociaal. Alles is gericht op het welzijn van het personeel en van de honden. De onderlinge band van collega’s is heel warm en het feit dat er honden op kantoor zijn, zorgt voor een ontspannen sfeer. Ik kan vrijwilligerswerk voor KNGF aan iedereen aanbevelen. Als je enthousiast bent en iets wilt toevoegen aan de samenleving, dan ben je hier aan het juiste adres. Zelf zoek ik altijd creatieve manieren om met mensen in contact te blijven. Dit is mij helemaal op het lijf geschreven. Als het aan mij ligt, zet ik mij de rest van mijn leven in voor KNGF.’
