Gewoontedier
Hoofd Instructeur Kees Tinga verhaalt deze keer over geleidehonden met een voorkeur voor bepaalde routes en andere opvallende gewoonten van hond én mens.
Een hond is een gewoontedier en hier maken wij als opleider van geleidehonden dankbaar gebruik van. Honden associëren gebeurtenissen, commando’s en lichaamstaal makkelijk met elkaar. Dat is positief als je hem iets wilt leren. Als je hem dan ook nog beloont als hij het goed doet, dan vergeet de hond de oefening van zijn leven niet meer. Uiteraard leert hij ook van negatieve associaties. Stel bijvoorbeeld dat de hond schrikt van een aggregaat dat aanslaat en hij krijgt tegelijkertijd een wolk dieseldamp in zijn toch al gevoelige neus. Als je hier als trainer niet juist op reageert, kan het zijn dat de hond deze beleving gaat generaliseren. Eerst probeert hij de plaats te vermijden waar hij deze nare ervaring heeft gehad, maar het kan er zelfs op uitdraaien dat de hond alle draaiende motoren die hij onderweg tegenkomt ontloopt! Een uitdaging voor de geleidehondentrainer om dit te voorkomen.
Shoppende hond
Een hond kan ook zeer hardnekkig zijn in het volgen van een bepaalde route. In de meeste gevallen is dit simpel te verklaren. De route naar het park lijkt mij duidelijk. Liever rennen en spelen met je soortgenoten dan met de baas naar kantoor. En wat dacht je van de categorie honden die gek is op winkelen en alle winkels binnenloopt? Zoals collega Frans ze noemt, de “shoppertjes”. Deze honden kunnen de baas of de instructeur aardig voor schut zetten, zoals blijkt uit de volgende anekdote:
Een instructeur loopt tijdens de schoolinstructie met een cliënt en diens nieuwe geleidehond in het Stadshart van Amstelveen. Een locatie waar de instructeur met deze hond veelvuldig getraind heeft. De hond volgt de commando’s van de cliënt (zijn nieuwe baas) uitstekend op en zorgt ervoor dat deze nergens tegenaan loopt. Kortom, als instructeur kun je alleen maar tevreden zijn. Totdat de hond in de hoofdwinkelstraat het commando om door te lopen (“vooraan”) volledig negeert, zeer doelgericht de friettent op de hoek binnenwandelt en het aanwezige personeel kwispelend begroet! Hebben we hier met de gewoontes van de hond of van de instructeur te maken?
Lange stok
Want ook wij mensen hebben onze vaste gewoontes. Kort geleden kwam ik bij een mevrouw op bezoek om haar kennis te laten maken met haar nieuwe geleidehond. Haar vorige hond was overleden en mevrouw had een paar maanden op de nieuwe hond moeten wachten. Zij was in die tijd dus weer aangewezen op het lopen met de lange stok en zij vertelde wat haar in deze periode overkwam. ‘Op weg naar het winkelcentrum moest ik een zeer brede straat oversteken. Ik stond bij de oversteekplaats ingespannen te luisteren totdat ik dacht dat ik veilig kon oversteken. Mijn stok ging omhoog en met een stevig uitgesproken “vooraan” begon ik mijn tocht naar de overzijde. Na een aantal stappen realiseerde ik me pas dat ik zonder hond liep!’ Hoezo gewoontedier?
