‘Focus op wat er wél kan’
En dan is het zover: de instructieweken met je nieuwe hond. Cliënten kijken er reikhalzend naar uit. Zo ook Marcel de Schipper. Maar wat als deze instructie midden in de tweede lockdown valt en je behoort tot een hoog-risicogroep? Marcel: ‘We hebben vooral gekeken naar wat we die week wél konden doen, en met succes!’
‘Zaya is een lief labradorteefje’, begint Marcel. ‘Ze is goudblond en ze is beweeglijk en vrolijk. Als we naar buiten gaan is ze altijd enthousiast. Binnen komt ze je blij begroeten met een speeltje en als je een kopje koffie drinkt, komt ze heerlijk met haar koppie op je voet liggen. Ze heeft karakter en daar hou ik van.’
Graag doorlopen
Al meer dan 20 jaar maakt Marcel dankbaar gebruik van onze bijzondere blindengeleidehonden. Marcel: ‘Door glaucoom, een te hoge druk binnen het oog, zijn mijn ogen structureel beschadigd geraakt waardoor ik nu zo goed als blind ben.’ Over een opvolger hoefde Marcel niet te twijfelen. Zaya is alweer zijn vierde hond. ‘Ik ben iemand die graag doorloopt. Met een taststok gaat dat bijna niet. Je raakt snel gefrustreerd als je met je stok ergens vast komt te zitten. Naast dat ik honden gewoon leuk vind, is het lopen met een geleidehond dus makkelijker, sneller en meer ontspannen. Ook in huis zou ik een hond ontzettend missen. Dat maakt een pensionering ook altijd heel dubbel. Je gunt een hond z’n pensioen; aan de andere kant ben je routines kwijt en moet je afstand nemen van je hond waar je jarenlang mee hebt samengeleefd.’
Wennen aan een nieuwe hond
Maar aan de slag gaan met een nieuwe hond en elkaar leren kennen vindt Marcel dan weer erg leuk: ‘Je moet voor een deel toch samen helemaal opnieuw beginnen. Qua persoonlijkheid is Zaya anders dan mijn vorige hond Alex, maar toch hebben de instructeurs weer een goede match gemaakt. Alex, een kruising herder/golden retriever, was heel onverstoorbaar en serieus in zijn werk. Soms moest ik een route expres anders lopen om hem van de automatische piloot af te krijgen. Zaya heeft minder afwisseling nodig. Zij signaleert continu wat er om haar heen gebeurt, maar raakt daardoor ook wat eerder afgeleid.’
Instructie in coronatijd
Vanwege een long- en bloedaandoening behoort Marcel tot een hoog-risicogroep. Hij houdt zich strikt aan de coronamaatregelen. Daardoor gaat hij al een jaar niet naar winkels of met het openbaar vervoer. ‘Toen de instructie begon kon ik al die dingen dus niet oefenen met Zaya. Met de instructeur keken we naar wat er wél mogelijk was. We hebben zoveel mogelijk routes in de buurt gelopen. We zijn naar de bushalte gegaan, hebben de weg naar het winkelcentrum geoefend. We zijn naar het bos geweest en richting het ziekenhuis, omdat ik daar regelmatig moet zijn.’
Tijdens de instructieweek leert de instructeur zoveel mogelijk over de hond aan de cliënt. Over de karaktereigenschappen, maar ook over het samenwerken met de hond. Zoals de beste manier van aansturen of welke beloning goed werkt. Marcel: ‘Een instructie is intensief. Je vraagt je continu af: wat doet Zaya nu? Waar loop ik nu? Welke signalen geeft ze mij en hoe moet ik daarop reageren? Elke nieuwe hond heeft andere aandachtspunten. Bij mij in de buurt moet ik soms over fietspaden lopen. Dan moet je zoveel mogelijk aan de linker- of de rechterkant lopen. Maar Zaya deed dat de ene keer wel en de andere keer niet. Ik moet dan goed signaleren wanneer ze niet goed aan de kant loopt. Inmiddels voel ik dat prima aan.’
Vertrouwen
Tijdens de instructieweek wordt vooral getraind op plekken die voor de cliënt bekend zijn. Marcel: ‘Dan kan ik inschatten of Zaya wel echt de stoep aangeeft of niet voorbij de afslag loopt. Inmiddels maak ik de route langer en gevarieerder, zodat Zaya op nieuwe plekken komt. Ze is al enthousiast en dat enthousiasme neemt toe bij het ondernemen van nieuwe dingen. De instructeur heeft me uitgelegd hoe ik haar daarin rustiger kan krijgen. Bijvoorbeeld door wat in te houden en niet in haar enthousiasme mee te gaan. Maar afleiding werkt bij Zaya ook prima. Dat kan al door te zeggen: “Let op!” Of soms geef ik haar een brokje.’ Als Marcel gevaccineerd is, gaat hij met Zaya meer nieuwe dingen doen. ‘Nu we een tijdje samen zijn, heb ik er vertrouwen in. Voor mijn werk moet ik weleens in Utrecht zijn. Dan loop ik met mijn blindengeleidehond door de binnenstad. Het lijkt me ontzettend leuk om de drukke stad te verkennen met Zaya aan mijn zijde.’
