Een KNGF-vaderhond in huis, hoe is dat?
Omdat KNGF toekomstige hulphonden zelf fokt, hebben we meerdere lieve en gezonde moeder- en vaderhonden. Rond Vaderdag zetten we één van deze kanjers in de spotlights: golden retriever Vledder. Deze 5-jarige reu heeft zijn goede eigenschappen al doorgegeven aan ruim 50 KNGF-puppy’s!
Vledder woont bij de familie Bolmeijer in huis, een van de fokgastgezinnen van KNGF Geleidehonden. Syl Bolmeijer vertelt hoe het is om een vaderhond te hebben. ‘Een reu die wordt uitgekozen als vaderhond, heeft eigenlijk gewoon een heerlijk leven als huishond. Alleen mag hij af en toe komen opdraven voor een ontmoeting met een moederhond. Vledder heeft inmiddels teefjes van alle KNGF-rassen gedekt: herders, gele en zwarte labradors, een golden retriever... van alles wat.’ Heel wat pups kunnen Vledder dus “papa” noemen. Een deel van deze hondjes is inmiddels aan het werk als blindengeleidehond (of in een andere functie), een paar studeren nog in Amstelveen en sommige nakomelingen worden op dit moment opgevoed door een van onze puppypleeggezinnen. Blijkbaar heeft Vledder dus uitstekende genen, die hij doorgeeft aan zijn zoons en dochters.
Ook nog een pup in huis
Hoewel Syl trots is op Vledders prestaties, vindt ze het opvoeden van pups ook geweldig. Zij doet het dus allebei: fokgastgezin zijn én puppypleeggezin. ‘Twee keer heb ik een zoon van Vledder opgevoed, Boyka en Kingsley. Nu hebben we golden retriever puppy Ulwin in huis, geen zoon, wel een schatje en heel makkelijk, ik heb er geen kind aan. Mensen denken wel eens dat een volwassen hond zoals Vledder je “helpt” bij de opvoeding van een pup, maar het enige voordeel dat ik weet is dat de pup zijn tandjes niet in ons zet, maar in Vledders dikke vacht’, lacht Syl. ‘De rest komt toch echt op mij neer.’ Vledder deed zijn intrede in het gezin Bolmeijer 5 jaar geleden als “gewone” KNGF-pup. Het was de eerste pup die Syl ging opvoeden voor KNGF Geleidehonden, maar hij werd uiteindelijk uitgekozen als vaderhond. Syl moest er even over nadenken of ze fokgastgezin wilde zijn en Vledder houden. Het werd “ja” omdat het hele gezin beloofde te helpen met uitlaten én omdat Syl daarnaast pups kon blijven opvoeden.
Gezien zijn taak is Vledder uiteraard niet gecastreerd, in tegenstelling tot alle honden die aan het werk gaan als buddyhond autisme of PTSS, assistentiehond of blindengeleidehond. Lastig is dat volgens Syl niet. ‘Bij ons gaat het prima. Ik probeer loopse teefjes te vermijden maar dat gaat eigenlijk vanzelf. Vledder luistert ook goed als je hem terugroept. Eigenlijk merk je pas iets aan hem als we naar Amstelveen rijden voor een dekking. Zodra we het KNGF-terrein oprijden, wordt Vledder drukker. Hij weet waarvoor hij komt. Na de dekking neem ik hem weer mee en is alles weer normaal.’
Een klein schakeltje
Het is leuk om fokgastgezin van een vaderhond te zijn, vindt Syl. ‘Je doet iets voor een goed doel, maar verder heb je van een vaderhond vooral plezier als huishond. Je kunt een cursus met hem doen of gewoon lekker veel met hem wandelen. We genieten allemaal erg van Vledder, man en dochters ook. Hij is een fijne, sociale hond. Een huishond met iets extra’s, want hij is een klein schakeltje in het zorgen voor toekomstige geleidehonden. Af en toe rijd je naar KNGF, dat is het. Het contact met het fokteam is goed, ze komen af en toe langs om alles door te nemen en we weten elkaar te vinden. Verder ben ik blij dat ik naast fokgastgezin ook nog puppypleeggezin ben, want pups opvoeden vind ik echt een erg leuke taak.’
Op slag verliefd op Vledder
Vledder is een golden retriever, Boyka en Ulwin ook, heeft Syl een voorkeur voor goldens? ‘Niet per se, ik vind labradors ook leuk hoor, maar ik houd wel van dat fluffy-achtige van een golden. Vledder heeft zo’n uitstraling, mensen worden op slag verliefd op hem als ze hem zien lopen in de stad of het bos. Ze willen hem allemaal aaien en met hem op de foto. En dat mag dan hè, dat is het voordeel van een vaderhond hebben!’
