‘Buddyhond Babour brengt ons gezin verbinding en rust’
Foto: Ron Baltus
Stan fietst tegenwoordig helemaal alleen naar school. Een grote overwinning. Zelfstandig naar buiten gaan was vroeger geen optie voor Stan, die is gediagnosticeerd met autisme. Sinds Babour, buddyhond autisme, 4 jaar geleden in zijn leven kwam is er een hoop veranderd.
Stan voelt zich veiliger buitenshuis en is zelfverzekerder. Dat had even tijd nodig. Voor de komst van Babour ging het niet goed met Stan. Hij ging niet naar school en wilde eigenlijk zijn bed niet uitkomen. Omdat Babour moest worden uitgelaten, deed hij dat toch. Stan zegt over deze periode: 'Babour was er voor mij, dus ik moest er ook voor hem zijn, ook al was het moeilijk.'
Minder prikkels
Babour zorgt ervoor dat Stan niet meer in paniek raakt als hij buiten komt. Stan richt zijn aandacht op zijn hond, waardoor er minder andere prikkels binnenkomen. Moeder Linda: 'Babour heeft niet alleen de wereld van Stan, maar ook die van ons groter gemaakt. We gaan bijvoorbeeld weer zorgeloos op vakantie. Voor de komst van Babour gingen we steeds naar dezelfde plek, om niet te veel onrust voor Stan te veroorzaken. Dan kwam het nog vaak voor dat we eerder terug moesten omdat vakantie te stressvol was voor Stan. Nu is vakantie ook echt vakantie. Stan kondigde zelfs aan dat hij misschien wel naar het buitenland durft. Dat was voorheen echt geen optie.'
Doorslapen
De belangrijkste taak van Babour was Stan helpen om zich buitenshuis veiliger te voelen. Dat is gelukt, maar er gebeurde zelfs nog veel meer. Linda: 'Waar ik niet op had durven hopen is dat Stan sinds de komst van Babour eindelijk doorslaapt. We hebben jarenlang soms wel 9 keer per nacht naast zijn bed gestaan. Dat brak mij en mijn man Jasper zo op dat we allebei gezondheidsklachten kregen.' De aanwezigheid van Babour op de slaapkamer van Stan kalmeert hem en zorgt ervoor dat hij makkelijker in slaap valt. Als Stan 's nachts wakker wordt, raakt hij niet meer in paniek omdat hij ziet dat Babour er is en over hem waakt.
Babour en Stan
Lotte en Babour
Zusje Lotte vond het best lastig dat Stan wél een maatje op zijn slaapkamer had en zij niet. De grote knuffelhond die ze toen kreeg kon de jaloezie niet helemaal wegnemen. Toch is ook Lotte erg enthousiast over Babour. Linda: 'We hebben vanaf het begin duidelijk gemaakt dat de hond er voor ons allemaal is, en dus niet alleen voor Stan.' Tijdens uitstapjes viel het Linda op dat Lotte ook regelmatig steun zocht bij Babour. Linda vond dat erg vertederend en zocht daar niets achter. Totdat ze ontdekte dat Lotte oogproblemen had, waardoor ze nauwelijks diepte en nooit een stilstaand beeld zag. Lotte had bij haar broer gezien dat Babour hem hielp als hij zich buiten onzeker voelde, en paste die tactiek ook toe. Toen ze eenmaal onder behandeling was en haar zicht stabiel werd, durfde ze weer zonder de hulp van Babour te lopen.
Buddyhond autisme Babour pakt iedereen in
Tip van oma
Babour was er niet geweest zonder de tip van de moeder van Linda. Zij had iets gelezen over buddyhonden voor kinderen met autisme. Linda: 'Dat was geen toeval. Mijn moeder is zo iemand die elk dier opvangt. Ons huis was één grote beestenbende. Dan was er weer een zielige cavia die moest worden verzorgd voor iemand, dan weer een hond of kat die tijdelijk moest worden opgevangen. Toen Babour er eenmaal was, nam oma onmiddellijk een week vrij van haar werk om ook bij de instructieweek aanwezig te zijn. Oma had haar kleinkinderen vaak over de vloer, dus ze vond het belangrijk om te weten hoe ze met Babour moest omgaan.'
Trouwe vrienden
Toen Babour net bij het gezin woonde, had Stan er ineens een hoop nieuwe vrienden bij. Kinderen uit de klas, die meer interesse hadden in Babour dan in Stan. In gesprek met zijn ouders bleek Stan haarfijn door te hebben hoe het zat en koos voor de trouwe vrienden die hij al had vóór Babour. Grappig genoeg zaten daar een paar vrienden met angst voor honden tussen. Linda: 'Ook daarin heeft Babour veel kunnen betekenen. Omdat hij zo goed luistert hebben we, stapje voor stapje, de kinderen laten wennen. Van alleen in de mand blijven tot in de buurt liggen op het kleed en rondlopen. Babour ging daar gevoelig mee om. Nu pakt hij iedereen in. Babour is er ook altijd bij als we iets gaan doen. Naar de avondvierdaagse bijvoorbeeld. De eerste keer dat hij meedeed, kregen we zoveel bekijks dat we ons net een kermisattractie voelden. Babour kreeg van de klasgenoten van Stan ook een medaille, en zakjes met hondensnoep.'
