Brenda, Zola en Marlouke: een bijzonder verhaal
Brenda was één van de eerste cliënten die een assistentiehond van KNGF kreeg; labrador Zola. Instructeur Marlouke coachte dit tweetal. De afgelopen 7 jaar hebben Brenda, Zola en Marlouke veel meegemaakt samen. Onlangs is Brenda overleden. Kort voor haar dood blikte ze samen met Marlouke terug op die bijzondere jaren.
Brenda: ‘Het was 15 mei 2013 om half twee dat bij ons de voordeurbel tingelde. Ik deed open en daar stond Marlouke samen met een mooie zwarte labrador retriever, Zola. Twee trouwe bruine ogen keken mij nieuwsgierig en liefdevol aan. Eenmaal binnen snuffelde Zola overal. Het voelde blijkbaar goed, want al snel ging ze boven op de voeten van Paul, mijn man, liggen en slaakte een diepe zucht.’
‘Nadat we wat hadden gebabbeld, werd het tijd om Zola iets voor mij te laten doen. We wilden makkelijk beginnen en ik gooide (per ongeluk) een pen op de grond. Tsja wat nu, ik had nog geen idee wat ik moest doen om Zola het voorwerp te laten oppakken. Marlouke zei dat ik het commando “pak de pen” moest geven en ja hoor: Zola pakte de pen en gaf deze keurig aan mij. Wauw, dacht ik, gaat het zo makkelijk? Nou, niet altijd, daar kwam ik later in de training nog wel achter.’
Zola omgeschoold van blindengeleide- naar assistentiehond
Zola was oorspronkelijk in opleiding tot blindengeleidehond. Al snel bleek dat zij graag dingen van de grond opraapte en kwispelend aan de trainer kwam brengen. In combinatie met het feit dat deze hond het erg leuk vond om allerlei oefeningen te leren, is ze omgeschoold tot assistentiehond voor iemand met een motorische beperking. Zola leerde onder meer voorwerpen apporteren, lades open en dicht doen en naast de rolstoel lopen. KNGF Geleidehonden was pas net begonnen met het opleiden van dit type hulphonden. Voor Marlouke was het afleveren van honden als Zola dus ook nog nieuw.
Marlouke: ‘Na de geslaagde kennismaking begonnen we met de thuisinstructie. Wat ik mij nog goed herinner, is dat Zola meteen spullen van de grond pakte om aan Brenda te geven. En als het niet op de grond lag, dan pakte ze het gewoon zelf ergens vandaan! Ze vond – en vindt - het heerlijk om te helpen. Haar favoriete apporteer-voorwerp waren Brenda’s sloffen. En nog steeds moet ik, als ik op nazorgbezoek kom, mijn papieren goed bij me houden, anders gaat Zola ermee vandoor.’
Intensief oefenen in winkels en ziekenhuis
Brenda: ‘Maar alleen spullen van de grond pakken, was niet het enige wat Zola moest doen. Onder toeziend oog van Marlouke hebben Zola en ik vier weken lang vier middagen per week hard getraind om goed te leren samenwerken. We gingen met de rolstoeltaxi naar het ziekenhuis waar ik regelmatig moest zijn, we gingen winkels af om boodschappen te doen. Thuis heeft Paul heel wat wasjes moeten draaien, zodat Zola kon oefenen om de was uit de machine te halen, om deze vervolgens samen met mij op te hangen in de logeerkamer. Deze weken waren heel intensief, maar het was ook super om te doen. In de loop van de tijd raakte Zola steeds beter op elkaar ingespeeld. En nu, jaren later, zijn we een geoliede machine, daar ben ik trots op!’
Actief als KNGF-ambassadeur en op tv
Marlouke: ‘Zola gaf Brenda veel vrijheid en ze trokken er vaak samen op uit. Brenda was altijd een actieve ambassadeur voor onze stichting. Veel mensen hebben haar wel eens gezien in één van onze promotiefilmpjes, bij donateursdagen of een open middag bij KNGF Geleidehonden in Amstelveen. Brenda was de allereerste assistentiehonden-ambassadeur en aan onze andere KNGF-ambassadeurs heeft ze destijds verteld wat Zola voor haar doet en betekent. Dat was voor iedereen nog nieuw.’
‘Ook voor PR-werkzaamheden deinsde Brenda niet terug. Zo heeft zij in 2013 de handelsbeurs mogen openen door ’s ochtends vroeg tegen de gong aan te slaan en in december van dat jaar hadden Brenda, Zola en ik ons tv-debuut bij ZAPP live.’
Pepernotendief
Brenda: ‘O ja, de uitzending van ZAPP live is een leuke herinnering, tijdens deze show werden Marlouke en ik geïnterviewd over wat Zola allemaal kan. Natuurlijk moest Zola haar kunsten vertonen tijdens de uitzending, bijvoorbeeld door mijn sloffen uit te doen. Vervolgens ging Zola zelf op stap door de studio. Ze snuffelde flink om zich heen. Wat Zola niet wist, was dat ze daarbij door een cameraman werd gevolgd. Deze filmde dat Zola stiekem een zakje pepernoten pakte vanachter het decor. Ze liep heel parmantig met haar zakje pepernoten recht op mij af, om mij trots te laten zien wat ze nu toch voor me had gevonden.’
Brenda is blij dat ze deze dingen allemaal heeft kunnen meemaken en doen dankzij Zola, zodat ze niet bij alles afhankelijk was van hulpverleners of haar man Paul. Zola gaf haar bovendien veel levensvreugd.
Brenda’s Zola nu happy als buddyhond van Paul
Kort na dit gesprek overleed Brenda. Marlouke: ‘Haar gezondheid ging de afgelopen 2 jaar flink achteruit, waardoor ze geen kwaliteit van leven meer had. Ze koos voor euthanasie en heeft in maart dit jaar afscheid genomen van haar man Paul, haar familie en vrienden. Met spijt nemen we afscheid van haar. Het gemis is groot, we hebben veel van Brenda geleerd en deze kennis zal ik als instructeur altijd bij me blijven dragen. Zola is achtergebleven bij Paul. Zola is 9 jaar, maar omdat ze nog altijd zin en energie heeft om je te helpen, is ze niet met pensioen, maar de buddyhond van Paul geworden. De lieve zwarte labrador geeft hem veel troost in deze moeilijke tijd. Ze doen samen boodschappen en wandelen veel. Voor Brenda was het een fijne gedachte dat Zola bij Paul achterbleef.’
