Dit verhaal stond in ons relatiemagazine Uitgelaten september 2022.
Lees het magazine hier online of vraag hem eenmalig aan.

Dankzij haar blindengeleidehond kan Anna fulltime als teammanager bij NS werken. 

Waarom heb je een blindengeleidehond nodig?

‘Op tweejarige leeftijd is bij mij ontdekt dat er iets mis is met mijn ogen. Men weet nog niet goed wat het is. Wel weten ze dat de stukjes van mijn ogen niet af zijn; overal zitten defecten. Als kind zag ik nog 25 procent, maar inmiddels is dat nog maar een half procent. Ik zie alleen nog licht en donker. Mijn blindengeleidehond Roos is heel belangrijk voor mij. Dankzij haar kan ik elke dag met het openbaar vervoer naar mijn werk.’

Je kunt toch ook een witte taststok gebruiken?

‘Reizen met een taststok vind ik echt heel naar. Denk je maar eens in dat je op een station staat en vrijwel niets ziet. Waar vind ik dan zo snel de deur van de trein, en vind ik die dan wel voordat de trein weer gaat rijden? En met wat voor trein heb ik te maken? Moet ik een trapje op om binnen te komen of is de instap gelijkvloers? En eenmaal binnen: waar vind ik dan een zitplek? En hoe weet ik dat ik tegen een tas aantik die in de weg staat? Hoe weet ik dat ik in een dubbeldekker ben gestapt?

Roos vindt de treindeur voor me en geeft aan hoe we erin kunnen stappen. Eenmaal in de trein geeft ze elk trapje aan. Ze stopt op de eerste trede, zodat ik voel dat ik omhoog moet. Bovenaan de trap stopt ze, zodat ik weet dat de trap begint. Ze zorgt ervoor dat ik niet tegen de glazen klapdeurtjes tussen coupés bots. Als ik dat allemaal met een taststok zou moeten uitvinden, zou ik geen energie meer over hebben voor een fulltime baan.’

Wat doe je voor werk?

‘Ik ben teammanager Wal bij de NS. Ik geef leiding aan de servicegerichte medewerkers op de stations. Zij geven reisassistentie en verkopen tickets, maar zorgen er ook voor dat de logistieke processen goed verlopen. Roos noem ik mijn assistent-teammanager, want dankzij haar kan ik deze functie op deze manier uitvoeren. Van links naar rechts en van onder tot boven. We komen overal op de stations Amersfoort en Leeuwarden. Op het perron draagt ze een speciaal NS-dekje onder het geleidetuig.’

 

‘Roos noem ik mijn assistent-teammanager, want dankzij haar kan ik deze functie op deze manier uitvoeren.’

Wat vindt Roos van haar nevenfunctie?

‘Roos vindt het heerlijk dat ik deze baan heb. Het kan haar niet druk genoeg zijn op het perron. Ze houdt van chaos. Ik was laatst op een zaterdagmiddag op het CS van Amsterdam. Wat een drukte, maar Roos liep kwispelend naast me. Dansend ging ze door het drukke station.’

Had je deze baan met je eerste blindengeleidehond Yorin ook kunnen aannemen?

‘Als ik er toen klaar voor zou zijn wel. Yorin kreeg ik toen ik 17 jaar oud was. Ik kwam net van de middelbare school. Met Yorin heb ik veel zelfstandigheid en vrijheid gekregen. Ik kreeg haar toen ik nog in de puberteit was. Met haar hulp heb ik me kunnen ontwikkelen tot een volwassene. Met Roos heb ik daarna veel stappen kunnen zetten in de maatschappij. Zij heeft me veel meer zelfvertrouwen gegeven. Doordat ik geloof in wat we samen doen, geloof ik ook dat we het samen kunnen. De geleidehond hoort gewoon bij mij. Voor nu heb ik geen toekomstplannen. Ik wil mij voorlopig kunnen ontwikkelen in deze baan. Maar over twee jaar gaat Roos met pensioen. Wie weet wat ik daarna allemaal ga doen met mijn nieuwe blindengeleidehond en wat deze hond me dan weer gaat brengen.’

Anna loopt met haar geleidehond door het gangpad van een trein

Onze website gebruikt cookies